นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ “นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง”

นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ.

[คำอ่าน : นิบ-พา-นัง, ปะ-ระ-มัง, สุ-ขัง]

“นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง”

(ม.ม. ๑๓/๒๘๑, ขุ.ธ. ๒๕/๔๒)

นิพพาน แปลว่า ดับ คือดับกิเลสตัณหาทั้งหลายทั้งปวง ดับภพดับชาติ ดับกองทุกข์ทั้งปวง ดับจากภพทั้ง ๓ ดับการเวียนว่ายตายเกิด

ผู้ที่จะถึงนิพพานได้นั้น จะต้องดำเนินตามอริยมรรคมีองค์ ๘ ประการ เจริญวิปัสสนากรรมฐาน สามารถยังวิปัสสนาญาณทั้ง ๑๖ ขั้นให้เกิดขึ้นมาได้ สำเร็จเป็นพระอริยบุคคลตั้งแต่ระดับที่ ๑ ถึงระดับที่ ๔ ตามลำดับ

ผู้ที่ถึงพระนิพพานแล้ว เป็นผู้หมดกิเลสตัณหาอันเป็นตัวที่จะพาสรรพสัตว์มาเกิดอีกครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อสิ้นกิเลสตัณหาแล้ว ก็ไม่มีเหตุที่จะทำให้เกิดอีกแล้ว เมื่อไม่ต้องเกิด ก็ไม่ต้องประสพกับความทุกข์อันใหญ่หลวงในห้วงมหรรณพภพสงสารอีกต่อไป

ดังนั้น ท่านจึงกล่าวว่า นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง คือเป็นความสุขที่เหนือความสุขทั้งปวง เป็นความสุขเหนือโลก เป็นความสุขที่ไม่ต้องกลับมาทุกข์อีกแล้วนั่นเอง