เพราะฉะนั้น หญิงและชายผู้มีศีล รักษาอุโบสถประกอบด้วยองค์ ๘ ทำบุญอันมีสุขเป็นกำไร จึงไม่ถูกติเตียน ย่อมเข้าถึงสถานสวรรค์

ตสฺมา หิ นารี จ นโร จ สีลวา อฏฺฐงฺคุเปตํ อุปวสฺสุโปสถํ ปุญฺญานิ กตฺวาน สุขุทฺริยานิ อนินฺทิตา สคฺคมุเปนฺติ ฐานํ

ตสฺมา หิ นารี จ นโร จ สีลวา
อฏฺฐงฺคุเปตํ อุปวสฺสุโปสถํ
ปุญฺญานิ กตฺวาน สุขุทฺริยานิ
อนินฺทิตา สคฺคมุเปนฺติ ฐานํ.

[คำอ่าน]

ตัด-สะ-หมา, หิ, นา-รี, จะ, นะ-โร, จะ, สี-ละ-วา
อัด-ถัง-คะ-มุ-เป-ตัง, อุ-ปะ-วัด-สุ-โป-สะ-ถัง
ปัน-ยา-นิ, กัด-ตะ-วา-นะ, สุ-ขุท-ทริ-ยา-นิ
อะ-นิน-ทิ-ตา, สัก-คะ-มุ-เปน-ติ, ถา-นัง

[คำแปล]

“เพราะฉะนั้น หญิงและชายผู้มีศีล รักษาอุโบสถประกอบด้วยองค์ ๘ ทำบุญอันมีสุขเป็นกำไร จึงไม่ถูกติเตียน ย่อมเข้าถึงสถานสวรรค์.”

(พุทฺธ) องฺ.ติก. 20/276.

ศีลในพุทธศาสนาเป็นหลักธรรมที่ช่วยให้บุคคลสามารถรักษาความประพฤติของตนให้อยู่ในกรอบของความดีงาม หญิงและชายที่รักษาศีลอย่างเคร่งครัด โดยเฉพาะอุโบสถศีล ซึ่งเป็นศีลที่ยิ่งยวดกว่าศีลห้าอันเป็นศีลพื้นฐานสำหรับคนทั่วไป ย่อมสามารถควบคุมจิตใจและการกระทำของตนให้อยู่ในทำนองคลองธรรม การรักษาศีลทำให้บุคคลไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น ทั้งในทางกาย วาจา และใจ ส่งผลให้สังคมรอบตัวเต็มไปด้วยความสงบสุขและความเมตตา

การรักษาอุโบสถศีลสมบูรณ์นั้นหมายถึงการปฏิบัติศีล 8 ประการ ได้แก่ การงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ การงดเว้นจากการลักทรัพย์ การงดเว้นจากการเสพเมถุน การงดเว้นจากการพูดเท็จ การงดเว้นจากการเสพสุราและสิ่งเสพติด การงดเว้นจากการรับประทานอาหารในเวลาวิกาล การงดเว้นจากการฟ้อนรำ ขับร้อง การประดับตกแต่งร่างกาย และการงดเว้นจากการนอนบนที่นอนสูงใหญ่ การปฏิบัติศีลเหล่านี้ช่วยให้จิตใจสงบและสามารถทำสมาธิได้ดีขึ้น นอกจากนี้ยังเป็นการสร้างพื้นฐานที่ดีให้กับการปฏิบัติธรรมขั้นสูงต่อไป

นอกจากการรักษาศีลแล้ว การทำบุญเป็นประจำยังเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้บุคคลเจริญก้าวหน้าในธรรม การทำบุญสามารถทำได้หลายวิธี เช่น การถวายทาน การรักษาศีล และการภาวนา การทำบุญอย่างสม่ำเสมอไม่เพียงแต่จะช่วยให้จิตใจสะอาดผ่องใส แต่ยังเป็นการสะสมบุญบารมีที่จะนำไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองในภพชาติต่อไป

เมื่อหญิงและชายมีศีล รักษาอุโบสถศีลสมบูรณ์ และทำบุญเป็นประจำ ย่อมเป็นที่รักและเคารพของคนรอบข้าง ไม่ถูกติเตียนหรือถูกมองในทางที่ไม่ดี เนื่องจากการประพฤติปฏิบัติของเขาเหล่านั้นเต็มไปด้วยความดีงาม การปฏิบัติเช่นนี้ทำให้เกิดความสงบสุขทั้งแก่ตัวเองและสังคมรอบข้าง

เมื่อตายไปแล้ว อานิสงส์ของศีลและบุญที่ทำเป็นประจำจะส่งผลให้บุคคลเหล่านั้นไปเกิดในสุคติโลกสวรรค์ได้ ไม่ตกไปสู่ทุคติอบายภูมิอันเป็นสถานที่ปราศจากความสุขความเจริญอย่างแน่นอน.