ถ้าเป็นพหุสูต มั่นคงดีในศีล บัณฑิตย่อมสรรเสริญเขาด้วยคุณ 2 ประการ คือด้วยศีลและด้วยสุตะ
พหุสฺสุโตปิ เจ โหติ สีเลสุ สุสมาหิโต
อุภเยน นํ ปสํสนฺติ สีลโต จ สุเตน จ.
[คำอ่าน]
พะ-หุด-สุ-โต-ปิ, เจ, โห-ติ…..สี-เล-สุ, สุ-สะ-มา-หิ-โต
อุ-พะ-เย-นะ, นัง, ปะ-สัง-สัน-ติ…..สี-ละ-โต, จะ, สุ-เต-นะ, จะ
[คำแปล]
“ถ้าเป็นพหุสูต มั่นคงดีในศีล บัณฑิตย่อมสรรเสริญเขาด้วยคุณ 2 ประการ คือด้วยศีลและด้วยสุตะ.”
(พุทฺธ) องฺ.จตุกฺก. 21/9.
พระพุทธศาสนาสอนว่า ผู้ที่เป็นพหุสูตคือผู้ที่มีความรู้ความสามารถสูง และมีความมั่นคงในศีลจะได้รับการยกย่องจากบัณฑิต ด้วยคุณสองประการ ได้แก่ศีลและสุตะ
ศีลเป็นหลักปฏิบัติที่สำคัญในการดำเนินชีวิต ศีลเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้เรามีความสงบสุข ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ศีลห้าข้อที่เป็นพื้นฐานประกอบด้วยการไม่ฆ่าสัตว์, ไม่ลักทรัพย์, ไม่ประพฤติผิดในกาม, ไม่พูดปด และไม่เสพของมึนเมา การปฏิบัติตามศีลนี้ช่วยให้เรามีชีวิตที่มีความสงบสุข และทำให้ผู้อื่นรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้เรา
สุตะคือความรู้ที่เราได้รับจากการศึกษาและการฟัง เป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความเข้าใจในสิ่งต่าง ๆ ที่มากขึ้น ความรู้ที่ได้รับนั้นสามารถมาจากหลายแหล่ง ทั้งจากการฟังธรรมะ การอ่านหนังสือ หรือการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับผู้อื่น ความรู้เหล่านี้ช่วยให้เรามีมุมมองที่กว้างขึ้น สามารถตัดสินใจได้อย่างมีเหตุผล และสามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้ดีขึ้น
บัณฑิต หรือผู้ที่มีปัญญา ย่อมสรรเสริญบุคคลที่มีทั้งศีลและสุตะ เพราะเห็นว่าบุคคลนั้นเป็นผู้ที่มีคุณธรรมและมีความรู้ ความรู้และศีลเป็นสิ่งที่ต้องไปคู่กัน เพื่อให้เราสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุขและประสบความสำเร็จ
การมีศีลทำให้เรามีจิตใจที่สงบสุข ไม่ถูกครอบงำด้วยกิเลสและความชั่วร้าย ส่วนการมีสุตะทำให้เรามีปัญญาและความเข้าใจในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต
เมื่อเรามีทั้งศีลและสุตะ เราจะเป็นคนที่ได้รับความเคารพนับถือจากผู้อื่น เพราะศีลและสุตะเป็นเครื่องหมายที่แสดงให้เห็นถึงความดีงามและปัญญา การได้รับการสรรเสริญจากบัณฑิตไม่เพียงแต่เป็นการยกย่องเราเท่านั้น แต่ยังเป็นกำลังใจให้เราปฏิบัติตนในทางที่ดีงามต่อไป
ดังนั้น การเป็นพหุสูตที่มั่นคงในศีลเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การยกย่องและสรรเสริญ เพราะศีลและสุตะเป็นคุณธรรมที่สำคัญในการดำเนินชีวิต ทำให้เรามีชีวิตที่มีความสงบสุข และยังเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้อื่นปฏิบัติตามเราได้อีกด้วย.