ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมนอนเป็นทุกข์ คนละความชนะและความแพ้ได้แล้ว สงบใจได้ ย่อมนอนเป็นสุข
ชยํ เวรํ ปสวติ ทุกฺขํ เสติ ปราชิโต
อุปสนฺโต สุขํ เสติ หิตฺวา ชยปราชยํ.
[คำอ่าน]
ชะ-ยัง, เว-รัง, ปะ-สะ-วะ-ติ ทุก-ขัง, เส-ติ, ปะ-รา-ชิ-โต
อุ-ปะ-สัน-โต, สุ-ขัง, เส-ติ หิด-ตะ-วา, ชะ-ยะ-ปะ-รา-ชะ-ยัง
[คำแปล]
“ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมนอนเป็นทุกข์ คนละความชนะและความแพ้ได้แล้ว สงบใจได้ ย่อมนอนเป็นสุข.”
(พุทฺธ) ขุ.ธ. 25/42.
ในโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน การยื้อแย่งชิงดีชิงเด่นเป็นสิ่งที่พบเห็นได้ทั่วไป ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ตั้งแต่การแข่งขันในการทำงาน การศึกษา หรือแม้กระทั่งการแย่งชิงความสำเร็จและเกียรติยศ การแข่งขันนี้เป็นสิ่งที่คนทั่วไปมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา และมักจะส่งเสริมด้วยความคิดที่ว่าการเป็นที่หนึ่งหรือการได้รับการยอมรับจากผู้อื่นคือสิ่งที่ดีที่สุด แต่สิ่งที่เรามองข้ามไปคือการยื้อแย่งแข่งขันนี้สามารถก่อให้เกิดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ได้ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น
เมื่อการแข่งขันนั้นจบลง ผู้ที่ได้รับชัยชนะย่อมรู้สึกภาคภูมิใจและมีความสุขกับความสำเร็จที่ได้รับ แต่ว่าในขณะเดียวกัน ผู้ที่พ่ายแพ้กลับต้องเผชิญกับความรู้สึกผิดหวัง ท้อแท้ และทุกข์ใจ การมุ่งเน้นไปที่การเอาชนะผู้อื่นอาจทำให้เราละเลยความสำคัญของความสัมพันธ์ที่ดีและความสุขที่แท้จริงในชีวิต
ถ้าหากเราสามารถเลิกยื้อแย่งแข่งขันชิงดีชิงเด่นกับคนอื่นได้ หยุดเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น และยอมรับในความสามารถและข้อดีของตัวเองโดยไม่ต้องการการยอมรับจากผู้อื่นมากเกินไป ความสงบสุขในใจจะเพิ่มมากขึ้น ชีวิตก็จะไม่เต็มไปด้วยความเครียดและความกดดันจากการเปรียบเทียบหรือการพยายามที่จะเหนือกว่าผู้อื่น
การยอมรับในความเป็นตัวเอง และการรู้จักพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ เป็นหนทางที่นำไปสู่ความสุขที่ยั่งยืนมากกว่าการแข่งขันชิงดีชิงเด่น การยื้อแย่งแข่งขันเพื่อความเด่นดัง อาจทำให้เราเสียโอกาสในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีและการมีความสุขในชีวิตประจำวัน การลดละความอยากเด่นอยากดัง และการยอมรับในความแตกต่างของผู้อื่น จะทำให้เราสามารถอยู่ร่วมกันในสังคมได้อย่างสงบสุขและสร้างความสุขที่ยั่งยืนให้แก่กันและกัน
ดังนั้น การเลือกที่จะไม่ยื้อแย่งแข่งขันชิงดีชิงเด่น ไม่เพียงแต่จะช่วยให้ชีวิตของเรามีความสงบสุขมากขึ้น แต่ยังส่งผลให้สังคมรอบตัวเรามีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมากขึ้นด้วย ถ้าทุกคนสามารถลดความต้องการที่จะแข่งขันกันได้ เราก็จะเห็นถึงความงดงามของชีวิตที่ไม่ต้องการการยอมรับจากผู้อื่น แต่เป็นการยอมรับและรู้สึกดีกับตัวเองตามที่เราเป็น.