น มิยฺยมานํ ธนมนฺเวติ กิญฺจิ.
[คำอ่าน : นะ, มิย-ยะ-มา-นัง, ทะ-นะ-มัน-นะ-เว-ติ, กิน-จิ]
“ทรัพย์สักนิดก็ติดตามคนตายไปไม่ได้”
(ม.ม. 13/412, ขุ.เถร. 26/378)
คนเราทุกคนเมื่อเกิดมาบนโลกใบนี้ ล้วนแต่เกิดมาตัวเปล่าทั้งนั้น ไม่มีทรัพย์สินติดตัวมาแม้แต่เล็กน้อยเลย จะมีก็แต่บุญกับบาปที่มองไม่เห็นเท่านั้นที่ติดมาด้วย
เมื่อเกิดมาแล้วเจริญวัยขึ้น ได้ศึกษาเล่าเรียน ได้มีหน้าที่การงานทำ ก็สะสมทรัพย์สมบัติมากขึ้นตามลำดับ แล้วก็หวงแหนทรัพย์สมบัติเหล่านั้นประหนึ่งว่าจะเอาติดตัวไปด้วยเวลาตาย
แต่เมื่อถึงเวลาที่ความตายมาถึง ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะสามารถขนทรัพย์สินเหล่านั้นติดตัวไปได้ แม้แต่จะเอาใส่กระเป๋ากางเกงไปนิดเดียวยังทำไม่ได้เลย
หรือแม้แต่เงินที่เขายัดใส่ปากหรือใส่ในโลงให้ก่อนเผา ก็ตกอยู่กับกองขี้เถ้านั่นเอง ไม่ได้ติดตามคนตายไปเลยสักนิด
ดังนั้น จงอย่ามัวแต่แสวงหาทรัพย์ภายนอก จนลืมสร้างทรัพย์ภายในคือคุณงามความดี อันจะเป็นสิ่งที่ติดตัวไปในภพหน้าชาติหน้าได้
