มลิตฺถิยา ทุจฺจริตํ.
[คำอ่าน : มะ-ลิด-ถิ-ยา, ทุด-จะ-ริ-ตัง]
“ความประพฤติชั่ว เป็นมลทินของหญิง”
(องฺ.อฏฺฐก. 23/198, ขุ.ธ. 25/47)
การประพฤติชั่วของหญิง ในที่นี้ หมายถึง การประพฤติที่ผิดครรลองคลองธรรมหรือผิดจารีตประเพณี เช่น ประพฤติผิดในกาม เล่นชู้สู่ชาย เป็นต้น
เมื่อผู้หญิงประพฤติชั่วเช่นนี้ เช่น เป็นชู้กับสามีของชาวบ้าน เป็นต้น ย่อมจะได้รับการติฉินนินทา หรือดูถูกเหยียดหยามจากสังคม ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงเกียรติยศ
ดังนั้น ผู้หญิงต้องตระหนักในเรื่องของศีลธรรมและจารีตประเพณีให้มาก ๆ อย่าเผลอไปทำผิดจารีตประเพณีเด็ดขาด เพราะจะเป็นมลทินติดตัวไปตลอดชีวิต
พุทธศาสนสุภาษิตบทนี้ ไม่ได้หมายความว่า การประพฤติชั่วจะเป็นมลทินเฉพาะแก่ผู้หญิงฝ่ายเดียวเท่านั้น เพียงแต่พุทธศาสนสุภาษิตบทนี้ มุ่งสอนผู้หญิงเป็นหลัก จึงกล่าวถึงเฉพาะผู้หญิง ซึ่งความเป็นจริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้าทำความชั่ว ก็ชั่วเหมือนกัน
