มาสฺสุ พาเลน สงฺคจฺฉิ อมิตฺเตเนว สพฺพทา

มาสฺสุ พาเลน สงฺคจฺฉิ อมิตฺเตเนว สพฺพทา.

[คำอ่าน : มาด-สุ, พา-เล-นะ, สัง-คัด-ฉิ, อะ-มิด-เต-เน-วะ, สับ-พะ-ทา]

“อย่าสมาคมกับคนพาลซึ่งเป็นดังศัตรูทุกเมื่อ”

(ขุ.ชา.นวก. 27/265)

ศัตรู คือผู้ที่คอยปองร้ายเรา จองล้างจองผลาญ รอโอกาสที่จะทำลายเราให้ได้รับความฉิบหาย เสื่อมจากประโยชน์ หรืออะไรก็ตามที่เป็นไปในทางที่ไม่ดี นั่นคือสิ่งที่ศัตรูปรารถนาจะทำต่อเรา

คนพาล ก็ไม่ต่างจากศัตรู เพราะคนพาลนั้นจะสร้างแต่ความฉิบหายไร้ประโยชน์ให้คนรอบข้าง ใครใกล้คนพาลคนนั้นก็ฉิบหาย เพราะคนพาลจะไม่สร้างประโยชน์ให้ใครเลย สร้างแต่ทุกข์แต่โทษเท่านั้น

ดังนั้น ท่านจึงเปรียบคนพาลว่าเป็นเหมือนศัตรูที่คอยสร้างความฉิบหายให้ ไม่สร้างคุณประโยชน์อันใดให้คนที่คบหา

เพราะฉะนั้น คบใครก็ได้แต่อย่าคบคนพาล อยู่ใกล้ใครก็ใกล้ไปแต่อย่าอยู่ใกล้คนพาล เพราะไม่มีคุณ แม่แต่โทษอย่างเดียว