น สนฺถวํ กาปุริเสน กยิรา.
[คำอ่าน : นะ, สัน-ถะ-วัง, กา-ปุ-ริ-เส-นะ, กะ-ยิ-รา]
“ไม่ควรทำความสนิทสนมกับคนชั่ว”
(ขุ.ชา.ทุก. 27/55)
คนชั่ว ก็คือคนไม่ดี ในที่นี้หมายถึงพาลชน คือบุคคลประเภทที่ไม่ทำความดี ยินดีแต่ในเรื่องที่ชั่ว ๆ ไม่ก่อประโยชน์ให้แก่ตนเองและสังคม อยู่แบบรกโลก ไม่สร้างประโยน์ในโลกนี้ ประโยชน์ในโลกหน้า และประโยชน์อย่างยิ่งคือพระนิพพาน เช่นนี้คือคนชั่ว
ธรรมชาติของคนชั่วนั้น ย่อมจะสร้างแต่กรรมที่เป็นทุจริต ทำผิดศีลธรรม ผิดกฎหมายบ้านเมือง สร้างความเดือดร้อนให้แก่ตนเองและผู้อื่น
การคบกับคนชั่วหรือสนิทสนมกับคนชั่วนั้นถือว่าเป็นมลทินของชีวิต ถึงแม้ว่าเราเองจะไม่ได้ทำความชั่วอะไร แต่ถ้าไปคลุกคลีอยู่กับคนชั่วแล้ว ย่อมได้รับการติฉินนินทาว่าเป็นพวกเดียวกันกับคนชั่วนั้น คนทั้งหลายย่อมมองว่า ต้องเป็นคนเหมือนกันหรือประเภทเดียวกัน จึงจะคบกับได้
หรือถ้าคลุกคลีกับคนชั่วมาก ๆ เข้า ก็อาจเป็นไปได้ที่จะถูกชักจูงให้ทำเรื่องชั่ว ๆ เหมือนเขา ดังนั้น อย่าไปสนิทสนมกับคนชั่วเลย เป็นมลทินแก่ชีวิตเราเปล่า ๆ
