ขนฺติ ธีรสฺสลงฺกาโร “ความอดทน เป็นเครื่องประดับของนักปราชญ์”

ขนฺติ ธีรสฺสลงฺกาโร.

[คำอ่าน : ขัน-ติ, ที-รัด-สะ-ลัง-กา-โร]

“ความอดทน เป็นเครื่องประดับของนักปราชญ์”

(ส.ม.)

คำว่า “เครื่องประดับ” หมายถึง สิ่งที่นำมาสวมใส่แล้วทำให้เกิดความสวยงาม เช่น แหวน เมื่อนำมาประดับนิ้วแล้วก็เกิดความสวยงาม กำไล เมื่อนำมาประดับแขนแล้วก็เกิดความสวยงาม สร้อย เมื่อนำมาประดับคอแล้วก็เกิดความสวยงาม มงกุฏ เมื่อนำมาประดับศีรษะแล้วก็เกิดความสวยงาม เป็นต้น

ความอดทน คือความไม่หวั่นไหวต่ออารมณ์ต่าง ๆ ที่มากระทบ เช่น อดทนต่อความโลภ อดทนต่อความโกรธ อดทนต่อความหลง อดทนต่อคำดุด่าว่ากล่าว เป็นต้น

ความอดทน ถือว่าเป็นเครื่องประดับที่ทำให้งดงามอย่างหนึ่ง แต่เป็นเครื่องประดับภายในคือประดับใจ และส่งผลต่อภายนอกคือใบหน้าและผิวพรรณด้วยเช่นกัน

ยกตัวอย่างเช่น คนที่มีความโกรธ ย่อมมีหน้าตาบึ้งตึง แลดูไม่สวยงาม ไม่น่ามอง ผิวพรรณก็ดูไม่ผ่องใส แต่ถ้ามีความอดทน คืออดทนต่ออำนาจของความโกรธ ใช้ความอดทนข่มความโกรธเอาไว้เสียได้ ก็จะทำให้ความโกรธไม่แสดงออกมาทางสีหน้าและแววตา สามารถยิ้มแย้มแจ่มใสได้ ทำให้น่าดู น่ามอง น่าชอบใจ

ดังนั้น ความอดทน จึงถือว่าเป็นเครื่องประดับใจที่ดีมาก ๆ อย่างหนึ่งเลยทีเดียว