อตฺตานญฺเจ ปิยํ ชญฺญา น นํ ปาเปน สํยุเช

อตฺตานญฺเจ ปิยํ ชญฺญา น นํ ปาเปน สํยุเช.

[คำอ่าน : อัด-ตา-นัน-เจ, ปิ-ยัง, ชัน-ยา, นะ, นัง, ปา-เป-นะ, สัง-ยุ-เช]

“ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รัก ก็ไม่ควรประกอบตนนั้นด้วยความชั่ว”

(สํ.ส. 25/104)

โดยแท้ที่จริงแล้ว มนุษย์เรารักตัวเองมากกว่าคนอื่น ถึงแม้จะบอกว่า รักคนนั้นรักคนนี้ แต่ที่สุดแล้วเราก็รักตัวเองมากกว่า

เมื่อเรารักตัวเองเช่นนี้ พระพุทธศาสนาจึงสอนว่า อย่าพาตัวเองไปทำความชั่ว

เพราะหลักที่ว่า ทำดีย่อมได้ดี ทำชั่วย่อมได้ชั่ว ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาอยู่เองที่หากเราไปทำความชั่ว เราก็จะได้รับผลที่ชั่วช้าสามานย์กลับมา แต่ถ้าเราไปทำความดีละเว้นความชั่ว เราก็จะได้รับผลที่ดีหรือผลของความดีที่ทำนั้นกลับมาเช่นกัน

ถ้าเราทำความชั่ว ก็เท่ากับหาสิ่งไม่ดีใส่ตัว ย่อมไม่สมกับความรักที่มีให้ตัวเองอย่างมากมายเป็นแน่แท้

ดังนั้น พึงจำไว้เสมอว่า อย่าทำความชั่ว ไม่ว่าจะเป็นทางกาย ทางวาจา หรือทางใจก็ตาม เมื่อรักตัวเอง พึงพาตัวเองทำแต่สิ่งดี ๆ เถิด