
อตฺตานญฺเจ ปิยํ ชญฺญา รกฺเขยฺย นํ สุรกฺขิตํ.
[คำอ่าน : อัด-ตา-นัน-เจ, ปิ-ยัง, ชัน-ยา, รัก-ไข-ยะ, นัง, สุ-รัก-ขิ-ตัง]
“ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รัก ก็ควรรักษาตนนั้นให้ดี”
(ขุ.ธ. 25/36)
โดยพื้นฐานของมนุษย์ ย่อมมีความรักตัวเองเป็นธรรมดา ไม่มีใครเลยที่ไม่รักตัวเอง ทุกคนต่างรักตัวเอง และแสวงหาสิ่งต่าง ๆ เพื่อตัวเอง ทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อตัวเองทั้งนั้น
ในวัยเด็ก เราเรียนหนังสือ ก็เพื่อศึกษาหาความรู้ เพื่ออนาคตที่ดีของตัวเองในวันข้างหน้า
เมื่อโตขึ้น สำเร็จการศึกษา เราทำงานทำการ ทำมาหาเลี้ยงชีพ ก็เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของตัวเองและครอบครัวของตัวเอง
จะเห็นได้ว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็แล้วแต่ เราทำเพื่อตัวเองเป็นหลัก นั่นก็เป็นเพราะว่า เรารักตัวเองนั่นแหละ
เมื่อรู้ดังนี้แล้ว เราจะต้องรักษาตัวเองอย่างไร จึงจะสมกับความที่เรารักตัวเองมากมายขนาดนั้น
ในทางพระพุทธศาสนา ท่านสอนให้เรารักษาตัวเองโดยการรักษาคุ้มครองจิต ไม่ให้ถูกกิเลสทำร้าย เพราะเมื่อใดที่จิตถูกกิเลสทำร้าย ถูกกิเลสครอบงำ เมื่อนั้น ถือว่าหายนะอันใหญ่หลวงได้เกิดขึ้นกับเรา
หากเราปล่อยให้จิตตกอยู่ในอำนาจของกิเลส กิเลส จะพาเราไปสู่อบายมุข คือหนทางแห่งความเสื่อม หลอกให้เราทำชั่วต่าง ๆ นานาประการ
แต่ถ้าเราคุ้มครองรักษาจิตของเราอย่างดี ไม่ปล่อยให้กิเลสครอบงำ กิเลสก็ชักจูงเราไปทำเรื่องชั่ว ๆ ไม่ได้ เราก็จะอยู่รอดปลอดภัยจากบาปอกุศลทั้งหลายทั้งปวง
ดังนั้น เมื่อเรารักตัวเองมากมายขนาดนั้น ก็จงคุ้มครองรักษาตัวเองให้รอดพ้นจากอกุศลกรรมบถทั้งหลายทั้งปวงเถิด
สารบัญ พุทธศาสนสุภาษิต
- อัตตวรรค หมวดตน
- อัปปมาทวรรค หมวดความไม่ประมาท
- กัมมวรรค หมวดกรรม
- กิเลสวรรค หมวดกิเลส
- โกธวรรค หมวดความโกรธ
- ขันติวรรค หมวดความอดทน
- จิตตวรรค หมวดจิต
- ชยวรรค หมวดความชนะ
- ทานวรรค หมวดทาน
- ทุกขวรรค หมวดทุกข์
- ธัมมวรรค หมวดธรรม
- ปกิณกวรรค หมวดเบ็ดเตล็ด
- ปัญญาวรรค หมวดปัญญา
- ปมาทวรรค หมวดความประมาท
- ปาปวรรค หมวดบาป
- ปุคคลวรรค หมวดบุคคล
- ปุญญวรรค หมวดบุญ
- มัจจุวรรค หมวดความตาย
- มิตตวรรค หมวดมิตร
- ยาจนาวรรค หมวดการขอ
- ราชวรรค หมวดพระราชา
- วาจาวรรค หมวดวาจา
- วิริยวรรค หมวดความเพียร
- เวรวรรค หมวดเวร
- สัจจวรรค หมวดความสัตย์
- สติวรรค หมวดสติ
- สัทธาวรรค หมวดศรัทธา
- สันตุฏฐิวรรค หมวดสันโดษ
- สมณวรรค หมวดสมณะ
- สามัคคีวรรค หมวดสามัคคี
- สีลวรรค หมวดศีล
- สุขวรรค หมวดความสุข
- เสวนาวรรค หมวดการคบหา