น มิยฺยมานสฺส ภวนฺติ ตาณา.
[คำอ่าน : นะ, มิย-ยะ-มา-นัด-สะ, พะ-วัน-ติ, ตา-นา]
“เมื่อสัตว์จะตาย ไม่มีผู้ป้องกัน”
(ม.ม. 13/412, ขุ.เถร. 26/378)
ความตาย คือ ความสูญสิ้นหรือสลายไปแห่งสังขาร เป็นสภาพที่แน่นอน คือย่อมเกิดขึ้นกับสิ่งมีชีวิตทุกประเภท เมื่อเกิดมาแล้ว ทุกคนล้วนต้องตาย
เหตุแห่งความตายนั้นมีอยู่ 4 อย่าง คือ
- ตายเพราะหมดอายุ
- ตายเพราะหมดกรรม
- ตายเพราะความชรา
- ตายเพราะเหตุปัจจุบันทันด่วน หรืออุบัติเหตุ
เมื่อความตายเกิดขึันกับผู้ใดแล้ว ผู้นั้นย่อมต้องเป็นไปตามอำนาจแห่งความตาย คือต้องตายสถานเดียว ไม่สามารถระงับยับยั้งหรือต่อรองใด ๆ ได้เลย
ดังนั้น พระพุทธเจ้าจึงสอนให้ใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท หมั่นสร้างคุณงามความดีก่อนที่ความตายจะมาบั่นทอนชีวิต