สานิ กมฺมานิ นยนฺติ ทุคฺคตึ.
[คำอ่าน : สา-นิ, กำ-มา-นิ, นะ-ยัน-ติ, ทุก-คะ-ติง]
“กรรมชั่วของตนเอง ย่อมนำไปสู่ทุคติ”
(วิ.จุล. 7/195, ขุ.อุ. 25/167)
กรรมชั่ว คือกรรมฝ่ายอกุศลทั้งหลาย เช่น กายทุจริต ความประพฤติชั่วทางกาย วจีทุจริต ความประพฤติชั่วทางวาจา และ มโนทุจริต ความประพฤติชั่วทางใจ
กรรมชั่ว เป็นตัวที่จะนำเราไปสู่ภพภูมิที่เป็นทุคติ อันได้แก่ นรก เปรต อสุรกาย และสัตว์ดิรัจฉาน
เหตุนั้น พระพุทธศาสนาจึงสอนให้คนละเว้นกรรมชั่ว ให้กระทำแต่กรรมดี เพราะกรรมชั่วให้ผลที่เลวทราม เมื่อไปสู่ทุคติเพราะผลกรรมชั่วนั้นพาไปแล้ว ยังต้องได้รับทุกข์ทรมานเพราะผลแห่งกรรมชั่วนั้นอีก
เมื่อรู้ดังนี้แล้ว จงงดเว้นกรรมชั่วเสีย จงทำแต่กรรมดีเถิด จงสร้างเหตุที่ดี เพื่อผลที่ดีอันจะพึงได้พึงถึงในอนาคตเบื้องหน้าโน้นเถิด พึงหมั่นบำเพ็ญทาน รักษาศีลให้หมดจด และหมั่นเจริญภาวนาให้มาก ๆ เพื่อบารมีอันแผ่ไพศาลยิ่ง ๆ ขึ้นไปเถิด
