สุกรํ สาธุนา สาธุ.
[คำอ่าน : สุ-กะ-รัง, สา-ทุ-นา, สา-ทุ]
“ความดี อันคนดีทำง่าย”
(วิ.จุล. 7/195, ขุ.อุ. 25/167)
ความดี คือการกระทำที่ทำไปแล้วไม่ก่อโทษ ไม่สร้างความเดือดร้อนให้แก่ตนเองและผู้อื่น มีแต่ประโยชน์ คือเป็นทั้งประโยชน์แก่ตนเอง ประโยชน์แก่ผู้อื่น เป็นไปเพื่อประโยชน์ในโลกนี้ด้วย เพื่อประโยชน์ในโลกหน้าด้วย นี่ชื่อว่าความดี
โดยธรรมดาบุคคลที่เป็นคนดี คือผู้ที่ทำความดีอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว ย่อมสามารถที่จะทำความดีได้โดยง่าย เพราะเขาทำความดีอยู่ประจำ ทำจนชิน ทำจนเป็นนิสัย จิตใจย่อมจะยินดีในการสร้างความดีอยู่ตลอด
ส่วนผู้ที่ทำความชั่วมามาก หรือทำความชั่วอยู่เป็นประจำ หากจะให้เขาทำความดีนั้นย่อมเป็นเรื่องยาก เพราะขัดกับธรรมชาติของเขา ย่อมต้องใช้เวลาเป็นอันมากในการที่เขาจะต้องปรับตัว
ดังนั้น พึงหมั่นสร้างคุณงามความดีเสียให้ชิน ทำให้เป็นกิจกรรมประจำวัน แล้วเราจะซึมซับความดีนั้นโดยอัตโนมัติ สภาพจิตใจของเราจะโอนไปในฝ่ายกุศลโดยอัตโนมัติ การทำความดีจะกลายเป็นเรื่องปกติของชีวิตเรา และจะมองเห็นความชั่วว่า เป็นสิ่งที่ทำได้ยากขึ้นทุกขณะ จนไม่อยากจะทำความชั่วอีกเลย
