สาธุ ปาเปน ทุกฺกรํ “ความดี อันคนชั่วทำยาก”

สาธุ ปาเปน ทุกฺกรํ.

[คำอ่าน : สา-ทุ, ปา-เป-นะ, ทุก-กะ-รัง]

“ความดี อันคนชั่วทำยาก”

(วิ.จุล. ๗/๑๙๕, ขุ.อุ. ๒๕/๑๖๗)

ความชั่ว คือสิ่งที่ทำแล้วสร้างความเสียหายเดือดร้อนให้แก่ตนเองและคนรอบข้าง สร้างความฉิบหายให้สังคม ไม่ก่อประโยชน์ใด ๆ

ธรรมดาคนที่ทำความชั่วมาโดยตลอด ทำชั่วเป็นนิสัย หรือทำชั่วจนชิน ย่อมไม่คิดถึงการสร้างคุณงามความดี เพราะวัน ๆ คิดแต่จะทำความชั่วตามนิสัยแห่งตน

หากจะให้คนที่ทำความชั่วมาโดยตลอดนั้นมาสร้างคุณงามความดี เขาย่อมมองเห็นเป็นเรื่องยาก เพราะไม่เคยทำหรือไม่คุ้นชินกับการทำความดี

แต่ตรงกันข้าม ถ้าให้เขาทำความชั่ว เขาจะสามารถทำได้โดยทันที และมองเห็นเป็นเรื่องง่าย เพราะทำเป็นประจำอยู่แล้วนั่นเอง

ดังนั้น เราต้องฝึกตนให้หมั่นทำความดี ฝึกทำความดีให้เป็นกิจวัตรประจำวัน ฝึกจิตให้คุ้นชินกับการทำคุณงามความดี อย่าให้ยินดีในความชั่ว ฝึกเช่นนี้อยู่เป็นประจำ แล้วความชั่วจำเป็นสิ่งที่ทำได้ยากขึ้น เมื่อใดก็ตามที่เรารู้สึกว่า ความชั่วเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก นั่นแสดงว่า สภาพจิตของเรา เริ่มเข้าสู่สภาวะของความเป็นคนดีทุกขณะแล้ว