อกตํ ทุกฺกฏํ เสยฺโย.
[คำอ่าน : อะ-กะ-ตัง, ทุก-กะ-ตัง, ไส-โย]
“ความชั่ว ไม่ทำเสียเลยดีกว่า”
(สํ.ส. 15/68, ขุ.ธ. 25/56)
ความชั่ว คือสิ่งที่ทำแล้วสร้างทุกข์สร้างโทษ ทำลายประโยชน์ส่วนตนและประโยชน์ส่วนรวมให้ฉิบหายย่อยยับ
ความชั่ว เปรียบเหมือนสิ่งปฏิกูลโสโครก เพราะเมื่อทำไปแล้วย่อมแปดเปื้อน สิ่งปฏิกูลโสโครกนั้นเมื่อแปดเปื้อนเราแล้วยังสามารถล้างออกให้สะอาดได้ แต่ความชั่วเมื่อทำไปแล้ว จะแปดเปื้อนเราไปอีกนาน ต้องชดใช้ผลของมันให้หมดเท่านั้นจึงจะหาย
ไม่มีใครเลยในโลกใบนี้ ที่ทำความชั่วแล้วจะไม่ได้รับผลของความชั่วนั้น ทุกคนย่อมได้รับผลของกรรมที่ตนทำไว้ทั้งหมด อาจจะเร็วบ้างช้าบ้าง ก็ขึ้นอยู่กับว่า กรรมนั้นมีกำลังรุนแรงแค่ไหน ถ้ากรรมนั้นมีกำลังไม่รุนแรง ก็จะให้ผลช้า แต่ถ้ามีกำลังรุนแรง ก็จะให้ผลเร็ว แต่ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว กรรมนั้นจะให้ผลอย่างแน่นอน
เมื่อรู้ดังนี้แล้ว พึงพิจารณาเห็นว่า ความชั่วจะสร้างความฉิบหายย่อยยับให้เรา ไม่มีคุณประโยชน์อันใดเลย แล้วอย่าทำมันเลยตลอดชีวิต.
