อถ ปจฺฉา กุรุเต โยคํ กิจฺเจ อาวาสุ สีทติ.
[คำอ่าน : อะ-ถะ, ปัด-ฉา, กุ-รุ-เต, โย-คัง, กิด-เจ, อา-วา-สุ, สี-ทะ-ติ]
“ถ้าทำความเพียรในกิจการล้าหลัง จะจมอยู่ในวิบัติ”
(ขุ.ชา.วีส. 27/434)
ไม่ว่าจะทำการใด ๆ ก็แล้วแต่ จะเป็นงานทางโลก เช่น การค้าขาย การประกอบธุรกิจ เพื่อหาเลี้ยงชีพ หรือจะเป็นงานทางธรรม เช่น การปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ล้วนต้องการความเพียรเป็นที่ตั้งทั้งสิ้น
หากบุคคลใดมีความเพียรเป็นที่ตั้ง ทำกิจต่าง ๆ ของตนเองด้วยความมุมานะ ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคใด ๆ กิจการนั้น ๆ ของเขาย่อมสามารถบรรลุผลสำเร็จได้อย่างแน่นอน
แต่หากบุคคลใดก็ตามที่ขาดความเพียร คือไม่มีความเพียรตั้งแต่แรกเริ่ม พอจวนเจียนเวลาแล้วจึงมาเร่งรีบทำการทำงานหรือทำกิจนั้น ๆ
หรือเริ่มแรกไม่มีความเพียร พอจวนตัวแล้วค่อยมาคิดจะสร้างความเพียรเอาทีหลัง เช่นนี้งานของเขาย่อมไม่สามารถสำเร็จได้ หรือถึงขั้นเสียหายเลยก็ได้ เพราะความที่เขาขาดความเพียรนั่นเอง
