หิยฺโยติ หิยฺยติ โปโส ปเรติ ปริหายติ

หิยฺโยติ หิยฺยติ โปโส ปเรติ ปริหายติ.

[คำอ่าน : หิย-โย-ติ, หิย-ยะ-ติ, โป-โส, ปะ-เร-ติ, ปะ-ริ-หา-ยะ-ติ]

“คนที่ผัดวันว่าพรุ่งนี้ ย่อมเสื่อม ยิ่งว่ามะรืนนี้ ก็ยิ่งเสื่อม”

(ขุ.ชา.วีส. 27/466)

การผัดวันประกันพรุ่ง เป็นลักษณะของคนขี้เกียจ ไม่มีความเพียร คนประเภทนี้ย่อมผัดวันโอ้เอ้อืดอาดไปเรื่อย หาข้ออ้างหาเหตุผลมาอ้างเพื่อที่จะได้ไม่ต้องทำงาน

คนเกียจคร้านลักษณะนี้ ย่อมจะมีแต่ความเสื่อมเข้ามาในชีวิต งานที่ต้องทำก็ไม่ได้ทำ เมื่อมีงานใหม่เข้ามาก็ทับถมกันไปเป็นดินพอกหางหมู ทำงานไม่ทันหรือไม่สำเร็จ ย่อมขาดความน่าเชื่อถือ และไม่เป็นที่นับหน้าถือตาของคนอื่น ๆ เขาย่อมเสื่อมจากหน้าที่การงานในที่สุด

อีกอย่างหนึ่ง เมื่อเขาเกียจคร้านอยู่เช่นนี้ ทรัพย์สินที่มีอยู่เดิมก็ใช้หมดไปเรื่อย ๆ ทรัพย์สินใหม่ ๆ ก็ไม่ได้หามาเพิ่ม เมื่อใช้สอยทรัพย์สินหมดไป เขาย่อมถึงความเสื่อมลงตามลำดับ

ดังนั้น ต้องเป็นคนขยัน ไม่ผัดวันประกันพรุ่ง ทำงานที่ควรทำให้แล้วเสร็จโดยเร็ว อย่าปล่อยไว้ให้งานทับถมจนเกิดปัญหาในภายหลัง