สทฺธมฺโม สพฺภิ รกฺขิโต.
[คำอ่าน : สัด-ทำ-โม, สับ-พิ, รัก-ขิ-โต]
“ธรรมของสัตบุรุษ อันสัตบุรุษรักษา”
(ที.มหา. 10/279)
ธรรมะ คือคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อผู้ใดปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ผู้นั้นย่อมได้ชื่อว่าเป็นสัตบุรุษ เป็นคนดี และย่อมประสบความสุขความเจริญในชีวิต
เมื่อรู้ดังนี้แล้ว สาธุชนคนดีทั้งหลาย ย่อมรักษาธรรมะด้วยชีวิต การรักษาธรรมที่ดีที่สุด คือการปฏิบัติตามธรรมนั้น การนำธรรมนั้นมาใช้ในชีวิตประจำวัน นั่นคือการรักษาธรรมที่ดีที่สุดและก่อเกิดประโยชน์อย่างยิ่ง
ธรรมะนั้นเป็นที่พึ่งที่ประเสริฐของมวลมนุษย์ เพราะผู้ประพฤติตามธรรมย่อมประสบสุขในที่ทุกสถานในกาลทุกเมื่อ แต่ธรรมะจะคงอยู่หรือไม่ ขึ้นอยู่ที่ว่า เราจะรักษาธรรมไว้หรือไม่ ถ้าเรารักษาธรรมไว้ด้วยการปฏิบัติตามธรรม ธรรมะจะยังคงอยู่กับเราตลอดไป
แต่หากเราทั้งหลาย ไม่ใส่ใจปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม คือไม่น้อมนำเอาหลักธรรมคำสอนแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาปฏิบัติแล้วไซร้ ไม่นาน ธรรมะก็จะเลือนหายไปจากโลกอย่างแน่นอน
