ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ “ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว นำสุขมาให้”

ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ.

[คำอ่าน : ทำ-โม, สุ-จิน-โน, สุ-ขะ-มา-วะ-หา-ติ]

“ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว นำสุขมาให้”

(สํ.ส. ๑๕/๕๘, ขุ.สุ. ๒๕/๓๖๐, ขุ.ชา.ทสก. ๒๗/๒๙๐, ขุ.เถร. ๒๖/๓๑๔)

ธรรมะ แปลว่า สภาพที่ทรงไว้ซึ่งผู้ปฏิบัติตามไม่ให้ตกไปในที่ชั่ว คือผู้ปฏิบัติตามธรรม จะไม่ตกต่ำ สภาพจิตไม่ตกต่ำ ตัวเองก็ไม่ตกต่ำ เพราะธรรมย่อมจะยกจิตของผู้นั้นให้สูง และมีผลทำให้ผู้ปฏิบัติตามมีความสุขความเจริญ

ผู้ที่ปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ย่อมสามารถทรงตนอยู่ได้ในทุกสถานการณ์ เพราะเขามีหลักธรรมคอยประคับประคองจิต ไม่ให้หวั่นไหวเอนเอียงไปตามอารมณ์ต่าง ๆ ทั้งดีและไม่ดีที่มากระทบ

ดังนั้น บุคคลที่ประพฤติธรรม จึงมีแต่ความสุขความเจริญ เป็นบุคคลผู้ห่างจากความพินาศฉิบหายทั้งหลายทั้งปวง เพราะหลักธรรมคำสอนนั้น สอนให้บุคคลประพฤติดี ละเว้นสิ่งที่ชั่วนั่นเอง

การประพฤติธรรมด้วยดี หมั่นสร้างคุณงามความดี และการละเว้นความชั่วนั้น ย่อมนำความสุขความเจริญมาแก่บุคคลนั้น ๆ ในที่ทุกสถาน ในกาลทุกเมื่อ