สตญฺจ ธมฺโม น ชรํ อุเปติ.
[คำอ่าน : สะ-ตัน-จะ, ทำ-โม, นะ, ชะ-รัง, อุ-เป-ติ]
“ธรรมของสัตบุรุษ ไม่เข้าถึงความคร่ำคร่า”
(สํ.ส. 15/102, ขุ.ธ. 25/35, ขุ.ชา.อสีติ. 28/136)
ธรรม คือ สภาพที่ทรงไว้ซึ่งผู้ปฏิบัติตาม ไม่ให้ตกไปในที่ชั่ว คือผู้ปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะไม่ตกไปในที่ชั่ว มีแต่จะเจริญขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะสภาพจิตใจ เพราะผู้ปฏิบัติตามธรรม จะเป็นผู้มีจิตใจที่สูงขึ้นตามลำดับ ยินดีในการบำเพ็ญกุศล และละเว้นการทำความชั่วทั้งหลาย
ธรรมะนั้นเป็นอกาลิโก คือเป็นธรรมที่สามารถปฏิบัติตามได้และให้ผลได้ไม่จำกัดกาลเวลา ปฏิบัติเมื่อใดได้ผลเมื่อนั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ผลของการปฏิบัติก็เหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ทำความดีตอนนี้ก็เป็นความดีตอนนี้ ทำความดีพรุ่งนี้ก็เป็นความดีในวันพรุ่งนี้ ทำความดีเมื่อใด ก็เป็นความดีเมื่อนั้น
ผู้ประพฤติดีย่อมได้ผลดี ผู้ประพฤติชั่วย่อมได้ผลชั่ว ผู้ปฏิบัติตามทางแห่งความพ้นทุกข์ ก็ย่อมพ้นจากทุกข์ เป็นเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไร และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป ธรรมะจึงเป็นของใหม่ ทันสมัยอยู่เสมอ ไม่มีวันเก่า
