อนิพฺพินฺทิยการิสฺส สมฺมทตฺโถ วิปจฺจติ.
[คำอ่าน : อะ-นิบ-พิน-ทิ-ยะ-กา-ริด-สะ, สำ-มะ-ทัด-โถ, วิ-ปัด-จะ-ติ]
“ประโยชน์ย่อมสำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยไม่เบื่อหน่าย”
(ขุ.ชา.จตฺตาฬีส. 27/533)
การทำการงานทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นงานในทางโลกคือการประกอบอาชีพหาเลี้ยงชีวิต หรือว่างานทางธรรมคือการปฏิบัติเพื่อทางแห่งความพ้นทุกข์ก็ตาม จะสำเร็จได้ก็ต่อเมื่อทำด้วยใจจริงไม่เบื่อหน่าย
การทำงานด้วยใจจริงไม่เบื่อหน่ายนั้น ต้องประกอบด้วยหลักธรรมที่ชื่อว่า อิทธิบาทธรรม ซึ่งมี 4 ข้อ คือ
- ฉันทะ พอใจในงานที่ทำ รักในงานที่ทำ
- วิริยะ ทำงานนั้น ๆ ด้วยความเพียรพยายาม
- จิตตะ เอาใจใส่งานที่ทำนั้นด้วยดี
- วิมังสา ทำงานนั้นโดยใช้สติปัญญาพิจารณาอย่างรอบคอบ
เมื่อทำงานโดยประกอบด้วยคุณธรรม 4 ข้อนี้ ย่อมได้ชื่อว่าทำโดยไม่เบื่อหน่าย
ผู้ที่ทำงานโดยไม่เบื่อหน่าย ย่อมจะสามารถทำงานนั้น ๆ ให้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี และจะได้รับประโยชน์สูงสุดจากงานที่ทำนั้นอย่างแน่นอน
