อสนฺโต นิรยํ ยนฺติ.
[คำอ่าน : อะ-สัน-โต, นิ-ระ-ยัง, ยัน-ติ]
“อสัตบุรุษ ย่อมไปนรก”
(สํ.ส. 15/27, ขุ.ชา.ทุก. 27/64)
อสัตบุรุษคือคนไม่ดี คนประเภทนี้ทำแต่ความชั่วช้าเลวทราม ไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษ ไม่รู้จักประโยชน์หรือมิใช่ประโยชน์ ไม่เกรงกลัวผลของบาปกรรม
เมื่อเขาทำแต่กรรมชั่วอยู่ตลอดเช่นนี้ ผลของกรรมชั่วย่อมส่งผลให้เขาประสบกับความเดือดร้อนฉิบหายในโลกนี้ ได้รับการติเตียนจากคนทั้งหลาย ถูกลงโทษตามกฏหมายบ้านเมือง
เมื่อตายจากโลกนี้ไปแล้ว เขาย่อมต้องไปรับผลของบาปกรรมที่ได้ทำไว้ในนรก อันเป็นสถานที่ที่หาความสุขความเจริญมิได้ ได้รับความเดือดร้อนและทุกข์ทรมานในนรกนั้นสิ้นกาลนาน
ดังนั้น เราทั้งหลายพึงเว้นการกระทำบาปอกุศลอันเป็นวิถีแห่งอสัตบุรุษเสีย แล้วหันมาสร้างกุศลคุณงามความดี อันเป็นวิถีแห่งสัตบุรุษ อันจะเป็นหนทางแห่งความสุขความเจริญ ทั้งในโลกนี้และสัมปรายภพ
