สมณพราหมณ์บางเหล่ากล่าวธรรมของตนว่าบริบูรณ์ แต่กล่าวธรรมของผู้อื่นว่าเลว (บกพร่อง) เขาย่อมทะเลาะวิวาทกัน ฯลฯ

สกํ หิ ธมฺมํ ปริปุณฺณมาหุ
อญฺญสฺส ธมฺมํ ปน หีนมาหุ
เอวมฺปิ วิคฺคยฺห วิวาทยนฺติ
สกํ สกํ สมฺมติมาหุ สจฺจํ.

[คำอ่าน]

สะ-กัง, หิ, ทำ-มัง, ปะ-ริ-ปุน-นะ-มา-หุ
อัน-ยัด-สะ, ทำ-มัง, ปะ-นะ, หี-นะ-มา-หุ
เอ-วำ-ปิ, วิก-ไค-หะ, วิ-วา-ทะ-ยัน-ติ
สะ-กัง, สะ-กัง, สำ-มะ-ติ-มา-หุ, สัด-จัง

[คำแปล]

“สมณพราหมณ์บางเหล่ากล่าวธรรมของตนว่าบริบูรณ์ แต่กล่าวธรรมของผู้อื่นว่าเลว (บกพร่อง) เขาย่อมทะเลาะวิวาทกัน แม้ด้วยเหตุนี้ เพราะต่างก็กล่าวข้อสมมติของตน ๆ ว่าเป็นจริง.”

(พุทฺธ) ขุ.สุ. 25/511, ขุ.มหา. 29/383.

สมณพราหมณ์ ในที่นี้ หมายถึงบุคคลผู้ออกบวชถือข้อวัตรปฏิบัติตามลัทธิความเชื่อของตน ซึ่งลัทธิความเชื่อต่าง ๆ นั้นมีอยู่มากในโลกนี้

บุคคลทั้งหลายผู้ยึดถือลัทธิความเชื่ออย่างใดอย่างหนึ่งเป็นข้อปฏิบัติสำหรับการดำรงชีวิต โดยมากมักจะยกย่องลัทธิความเชื่อของตนว่าดีเลิศประเสริฐกว่าลัทธิความเชื่อของผู้อื่น ในขณะเดียวกันก็ดูหมิ่นดูแคลนลัทธิความเชื่อของผู้อื่นไปด้วย

การยกย่องสรรเสริญลัทธิความเชื่อของตนและดูหมิ่นดูแคลนลัทธิความเชื่อของผู้อื่นนั้น ถือเป็นการยกตนข่มผู้อื่น เป็นกิริยาที่ไม่ควรกระทำ เพราะไม่มีประโยชน์ใด ๆ เลย มีแต่จะก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาทกัน ก่อให้เกิดความแตกแยกในสังคม หนักเข้าก็อาจก่อให้เกิดสงครามทางลัทธิความเชื่อขึ้นก็เป็นได้

บุคคลทั้งหลาย ไม่ว่าจะนับถือศาสนาใดหรือลัทธิความเชื่อใด ๆ ก็ตาม หากนับถือศาสนาหรือลัทธิความเชื่อนั้น ๆ แล้วต้องทะเลาะวิวาทหรือรบราฆ่าฟันกับผู้นับถือศาสนาอื่นที่ต่างจากตน การนับถือศาสนาหรือลัทธิความเชื่อนั้น ๆ ย่อมไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ใด ๆ มีแต่เป็นไปเพื่อความเสื่อมเท่านั้น.