สุภาสิตทฺธชา อิสโย.
[คำอ่าน : สุ-พา-สิ-ตัด-ทะ-ชา, อิ-สะ-โย]
“ฤาษีทั้งหลายมีสุภาษิตเป็นธงชัย”
(สํ.นิ. 16/326, องฺ.จตุกฺก. 21/66)
คำว่า สุภาษิต หมายถึง วาจาที่ไพเราะ วาจาที่กล่าวดีแล้ว วาจาที่เป็นประโยชน์ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า สรุปว่า เป็นวาจาที่ดี เป็นไปในทางวจีสุจริต
ฤาษีหรือผู้ที่บำเพ็ญตบะเพื่อแผดเผากิเลส บำเพ็ญเพียรเพื่อออกจากอำนาจของกิเลส มักจะมีวาจาสุภาษิตเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ คือมีสุภาษิตไว้เตือนตน แล้วดำเนินตามสุภาษิตนั้น
อีกอย่างหนึ่ง ท่านเหล่านั้นเมื่อเจรจาปราศัยกับบุคคลอื่น ย่อมกล่าววาจาสุภาษิตให้คู่สนทนาได้สดับรับฟังบ้าง ถือเป็นการสนทนาธรรมตามกาลพอประมาณ เมื่อกล่าววาจาสุภาษิตเป็นที่ถูกใจ ย่อมได้รับความเลื่อมใสศรัทธาจากคู่สนทนา
ด้วยเหตุนี้ท่านจึงกล่าวว่า ฤาษีทั้งหลายมีสุภาษิตเป็นธงชัย
