ภทฺโท สปฺปุริเสหิ สงฺคโม.
[คำอ่าน : พัด-โท, สับ-ปุ-ริ-เส-หิ, สัง-คะ-โม]
“การสมาคมกับคนดี เป็นความเจริญ”
(ขุ.เถร. 26/405)
คำว่า สัตบุรุษ หรือคนดี ก็หมายถึง บัณฑิตชน ซึ่งเป็นผู้ที่มีคุณธรรม สร้างแต่ประโยชน์ให้แก่ตนเองและคนรอบข้าง เป็นคนที่น่าคบหาเป็นอย่างยิ่ง
ธรรมชาติของคนดีนั้น เมื่อจะทำ พูด คิด ก็ย่อมทำ พูด คิด แต่สิ่งที่ดี มีประโยชน์ ปราศจากโทษทั้งปวง เมื่อแนะนำคนอื่น ก็ย่อมแนะนำในทางที่เป็นกุศล สร้างคุณประโยชน์แก่บุคคลทั้งปวง
ผู้ที่คบค้าสมาคมกับบัณฑิตชนคนดี ย่อมได้รับคำแนะนำที่ดีมีประโยชน์ สามารถนำคำแนะนำของบัณฑิตชนนั้นไปปรับใช้ในการดำรงชีวิตประจำวัน ให้เกิดประโยชน์สุขแก่ตนเองและสังคมได้
ดังนั้น การคบค้าสมาคมกับคนดี จึงเป็นความดีโดยส่วนเดียว คือหาโทษมิได้
