สุโข หเว สปฺปุริเสน สงฺคโม.
[คำอ่าน : สุ-โข, หะ-เว, สับ-ปุ-ริ-เส-นะ, สัง-คะ-โม]
“สมาคมกับสัตบุรุษ นำสุขมาให้”
(ขุ.ชา.ทุก. 27/55)
สัตบุรุษ คือ คนดีมีศีลธรรม หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า บัณฑิตชน ซึ่งเป็นผู้มีปัญญา รู้ผิดชอบชั่วดี รู้บาปบุญคุณโทษ รู้ประโยชน์และมิใช่ประโยชน์
สัตบุรุษ เมื่อใครคบค้าสมาคมด้วยแล้ว ย่อมจะได้รับคำแนะนำที่ดีมีประโยชน์ เพราะสัตบุรุษนั้นเป็นผู้มีความประพฤติดี และย่อมแนะนำบุคคลทั้งหลายที่คบกับตนในทิศทางที่ดี
ดังนั้น การคบหากับสัตบุรุษนั้น จึงมีแต่ความดีโดยส่วนเดียว ผู้ที่คบกับสัตบุรุษ จะได้รับประโยชน์เป็นอันมาก ชีวิตก็จะมีความสุขความเจริญ ไม่มีความเดือดเนื้อร้อนใจใด ๆ ทั้งสิ้น
เมื่อรู้อย่างนึ้แล้ว พึงคบค้าสมาคมเฉพาะกับสัตบุรุษเถิด อย่าคบคนพาลเลย
