อิณาทานํ ทุกฺขํ โลเก.
[คำอ่าน : อิ-นา-ทา-นัง, ทุก-ขัง, โล-เก]
“การกู้หนี้ เป็นทุกข์ในโลก”
(องฺ.ฉกฺก. 22/394)
การกู้หนี้ คือการกู้ยืมทรัพย์สินของคนอื่นมาใช้ โดยมีสัญญากันว่าจะชดใช้คืนให้ เช่น ยืมเงินมาใช้ก่อน ยืมสิ่งของหรือทรัพย์สินใด ๆ มาใช้ก่อน เมื่อถึงเวลาตามตกลงกันจะใช้คืนให้
การยืมเงินคนอื่นมาใช้ อาจทำให้เราใช้ชีวิตได้อย่างสะดวกสบายขึ้นได้ในช่วงเวลาหนึ่ง แต่หลังจากนั้นผู้กู้ยืมก็ต้องหาเงินมาชดใช้เขาเท่าจำนวนที่ยืมมา
เรามีความสุขเวลาใช้เงิน แต่เวลาหาเงินมาชดใช้นั้นจะเป็นทุกข์มาก ต้องลำบากหนักกว่าเดิม หาเงินมาได้ก็ไม่ได้ใช้เป็นเงินตัวเอง เพราะต้องเอาไปคืนเจ้าหนี้ ต้องคอยกังวลว่าจะหาเงินมาใช้เขาได้หรือเปล่า ตัวเองก็ต้องจับจ่ายใช้สอย แถมยังต้องหาเงินให้คนอื่นอีก นับเป็นความทุกข์อย่างยิ่งทีเดียว
ดังนั้น เราควรหัดเป็นคนประหยัดมัธยัสถ์ตั้งแต่ต้น พยายามอย่าไปกู้ยืมเงินหรือทรัพย์สินอื่นใดของใครเขามาใช้เป็นดีที่สุด เพราะการใช้ชีวิตโดยปราศจากหนี้นั้น เป็นการใช้ชีวิตที่มีความสุข มีความสบายใจมากกว่า
