อฑฺฒา เจว ทฬิทฺทา จ สพฺเพ มจฺจุปรายนา “ทั้งคนมีคนจน ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า”

อฑฺฒา เจว ทฬิทฺทา จ สพฺเพ มจฺจุปรายนา.

[คำอ่าน : อัด-ทา, เจ-วะ, ทะ-ลิด-ทา, จะ, สับ-เพ, มัด-จุ-ปะ-รา-ยะ-นา]

“ทั้งคนมีคนจน ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า”

(ที.มหา. ๑๐/๑๔๑, ขุ.ชา.เอก. ๒๗/๓๑๗)

คนเราทุกคนที่เกิดมาบนโลกใบนี้ ล้วนมีความตายเป็นที่ไปในเบื้องหน้า คือล้วนมุ่งหน้าสู่ความตายด้วยกันทั้งนั้น เมื่อเกิดขึ้นมาแล้ว ย่อมเป็นการเริ่มต้นเดินทางสู่ความตาย

ความตายจะต้องมาถึงทุกคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะร่ำรวยล้นฟ้า หรือยากจนแสนสาหัส แต่สุดท้ายก็ต้องตายเหมือนกัน

ดังนั้น ตราบที่ยังมีชีวิตอยู่ นอกจากจะทำมาหากินเลี้ยงตัวเองและครอบครัวแล้ว สิ่งหนึ่งที่จะต้องทำในฐานะที่เป็นมนุษย์ก็คือ การบำเพ็ญบารมี

เราต้องหมั่นสร้างบารมีให้มากเข้าไว้ ด้วยการให้ทาน การรักษาศีล และการเจริญภาวนา เพื่อว่าบุญเหล่านี้จะเป็นที่พึ่งของเราในภพต่อ ๆ ไปหลังจากที่ตายไปแล้ว