สพฺเพว นิกฺขิปิสฺสนฺติ ภูตา โลเก สมุสฺสยํ “สัตว์ทั้งปวง จักทอดทิ้งร่างไว้ในโลก”

สพฺเพว นิกฺขิปิสฺสนฺติ ภูตา โลเก สมุสฺสยํ.

[คำอ่าน : สับ-เพ-วะ, นิก-ขิ-ปิด-สัน-ติ, พู-ตา, โล-เก, สะ-มุด-สะ-ยัง]

“สัตว์ทั้งปวง จักทอดทิ้งร่างไว้ในโลก”

(ที.มหา. ๑๐/๑๘๑, สํ.ส. ๑๕/๒๓๒)

ความตายนั้นนับว่าเป็นธรรมดาของโลก สัตว์โลกทุกตัวตนล้วนต้องตายด้วยกันทั้งนั้น เมื่อเกิดขึ้นมาแล้วก็ถือว่าจุดเริ่มต้นของความตายได้เกิดขึ้นแล้ว

ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่จะสามารถรอดพ้นไปจากความตายได้ จะต่างกันก็ตรงที่จะตายช้าหรือตายเร็วเท่านั้น ซึ่งนั่นก็เนื่องด้วยบุญกรรมที่ได้สร้างไว้ในอดีตอำนวยให้เป็นไป

และเมื่อตายไปแล้ว ไม่มีใครสามารถเอาทรัพย์สมบัติที่มีติดตัวไปด้วยได้แม้แต่อย่างเดียว แม้แต่ร่างกายของตนเองนี้ก็ยังต้องทิ้งไว้ในโลก ไม่สามารถนำไปด้วยได้

จะมีก็แต่บาปและบุญที่ได้สร้างไว้เท่านั้นที่จะติดไปในภพหน้าชาติหน้า ดังนั้น พึงสร้างคุณงามความดีเอาไว้ให้มาก ๆ ก่อนที่จะถึงวันตาย