สิริ โภคานมาสโย.
[คำอ่าน : สิ-ริ, โพ-คา-นะ-มา-สะ-โย]
“ศรีเป็นที่อาศัยแห่งโภคทรัพย์”
(สํ.ส. 15/60)
ศรี คือสิ่งที่เป็นสิริมงคลของชีวิต คนที่จะมีศิริมงคล ต้องเป็นคนที่มีศีล มีธรรม ประพฤติตนอยู่ภายใต้หลักของศีลธรรมอันดีของพระพุทธศาสนา จึงจะได้ชื่อว่าเป็นคนมีศรีหรือมีสิริมงคล
เมื่อเป็นคนมีสิริมงคล คือมีศีลมีธรรมเป็นที่ยึดถือและปฏิบัติแล้ว ย่อมจะได้รับเกียรติยศ ชื่อเสียง มีความเจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน ทำกิจการงานใดก็เจริญก้าวหน้า
และความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานดังกล่าว จะเป็นที่มาของโภคทรัพย์ คือทรัพย์สินเงินทอง หรือทรัพย์อื่น ๆ ที่เป็นที่ต้องการของชาวโลก ที่ชาวโลกเขานับถือกันว่าเป็นสิ่งมีค่า
จึงเป็นที่มาของคำว่า ศรีเป็นที่อาศัยแห่งโภคทรัพย์ นั่นเอง
