สพฺพญฺเจ ปฐวึ ทชฺชา นากตญฺญุมภิราธเย “ถึงให้แผ่นดินทั้งหมด ก็ยังคนอกตัญญูให้ยินดีไม่ได้”

สพฺพญฺเจ ปฐวึ ทชฺชา นากตญฺญุมภิราธเย.

[คำอ่าน : สับ-พัน-เจ, ปะ-ถะ-วิง, ทัด-ชา, นา-กะ-ตัน-ยุ-มะ-ภิ-รา-ทะ-เย]

“ถึงให้แผ่นดินทั้งหมด ก็ยังคนอกตัญญูให้ยินดีไม่ได้”

(ขุ.ชา.เอก. ๒๗/๒๓)

คนอกตัญญู คือ บุคคลผู้ไม่รู้อุปการะที่คนอื่นทำแก่ตน และไม่คิดที่จะตอบแทน บุคคลเช่นนี้เรียกอย่างหนึ่งว่า คนเนรคุณ คิดแต่จะกอบโกยอย่างเดียว ไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณใคร

คนอกตัญญู หรือคนเนรคุณนี้ ไม่มีใครเขาต้องการ ไม่มีใครปรารถนา เพราะเขาคิดแต่จะกอบโกยผลประโยชน์จากคนอื่นอย่างเดียว หมดประโยชน์แล้วก็ตีจาก อีกทั้งยังไม่คิดจะให้อะไรแก่ใคร ไม่คิดที่จะตอบแทนบุญคุณใคร

คนอกตัญญู ถึงแม้ว่าเราจะให้สมบัติทั้งหมดแก่เขา ให้แผ่นดินนี้ทั้งหมด พร้อมด้วยทรัพย์สมบัติบรรดามีบนแผ่นดินนี้ทั้งหมดแก่เขา เขาก็ไม่ยินดี ไม่ทราบซึ้งในบุญคุณของผู้ที่มอบสมบัติเหล่านั้นให้แก่เขาเลย