อโถ อตฺถํ คเหตฺวาน อนตฺถํ ปฏิปชฺชติ

อโถ อตฺถํ คเหตฺวาน อนตฺถํ ปฏิปชฺชติ.

[คำอ่าน : อะ-โภ, อัด-ถัง, คะ-เหด-ตะ-วา-นะ, อะ-นัด-ถัง, ปะ-ติ-ปัด-ชะ-ติ]

“คนมักโกรธ ถือเอาประโยชน์แล้ว กลับประพฤติไม่เป็นประโยชน์”

(องฺ.สตฺตก. 23/98)

คนมักโกรธ คือคนที่มีความโกรธเป็นเจ้าเรือน มักจะทำสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ สร้างความฉิบหายเดือดร้อนให้ตนเองและคนรอบข้างอยู่เสมอ เพราะอำนาจความโกรธชักนำให้เป็นไป

คนมักโกรธ ถึงแม้จะได้สิ่งที่เป็นประโยชน์มาไว้ในครอบครอง เช่น ได้ยศ ได้ทรัพย์สมบัติ เป็นต้น ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ แต่เขาก็จะใช้สิ่งที่เป็นประโยชน์เหล่านั้นในทางที่จะก่อให้เกิดความฉิบหายไร้ประโยชน์อยู่นั่นเอง

เช่น คนที่ได้ยศ มียศสูง แต่เป็นคนมักโกรธ ย่อมจะใช้ยศใช้อำนาจที่มี ไปเบียดเบียนคนอื่นเขาให้ได้รับความเดือดร้อน เมื่อคนอื่นเดือดร้อนแล้วเขาก็ฟ้องร้อง ทำให้ผู้มักโกรธนั้นได้รับความเดือดร้อนบ้างเช่นกัน

หรือคนบางคนมีทรัพย์สมบัติเยอะแยะ แต่เป็นคนมักโกรธ เขาก็ย่อมจะใช้ทรัพย์สมบัตินั้นในทางที่จะสนองความโกรธของตนเองเสียจนได้ บางทีไปทะเลาะวิวาทกับใครมา ก็อาจจะนำทรัพย์สมบัติที่มีไปว่าจ้างให้ใครไปทำร้ายหรือเข่นฆ่าคนที่เป็นคู่อริของตนเสียก็ได้

เรียกได้ว่า คนที่มักโกรธ ย่อมสร้างแต่สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ถึงแม้มีสิ่งที่เป็นประโยชน์อยู่ในครอบครอง ก็กลับนำไปใช้ในทางที่ไม่เป็นประโยชน์เสียได้