
อโถ อตฺถํ คเหตฺวาน อนตฺถํ ปฏิปชฺชติ.
[คำอ่าน : อะ-โภ, อัด-ถัง, คะ-เหด-ตะ-วา-นะ, อะ-นัด-ถัง, ปะ-ติ-ปัด-ชะ-ติ]
“คนมักโกรธ ถือเอาประโยชน์แล้ว กลับประพฤติไม่เป็นประโยชน์”
(องฺ.สตฺตก. ๒๓/๙๘)
คนมักโกรธ คือคนที่มีความโกรธเป็นเจ้าเรือน มักจะทำสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ สร้างความฉิบหายเดือดร้อนให้ตนเองและคนรอบข้างอยู่เสมอ เพราะอำนาจความโกรธชักนำให้เป็นไป
คนมักโกรธ ถึงแม้จะได้สิ่งที่เป็นประโยชน์มาไว้ในครอบครอง เช่น ได้ยศ ได้ทรัพย์สมบัติ เป็นต้น ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ แต่เขาก็จะใช้สิ่งที่เป็นประโยชน์เหล่านั้นในทางที่จะก่อให้เกิดความฉิบหายไร้ประโยชน์อยู่นั่นเอง
เช่น คนที่ได้ยศ มียศสูง แต่เป็นคนมักโกรธ ย่อมจะใช้ยศใช้อำนาจที่มี ไปเบียดเบียนคนอื่นเขาให้ได้รับความเดือดร้อน เมื่อคนอื่นเดือดร้อนแล้วเขาก็ฟ้องร้อง ทำให้ผู้มักโกรธนั้นได้รับความเดือดร้อนบ้างเช่นกัน
หรือคนบางคนมีทรัพย์สมบัติเยอะแยะ แต่เป็นคนมักโกรธ เขาก็ย่อมจะใช้ทรัพย์สมบัตินั้นในทางที่จะสนองความโกรธของตนเองเสียจนได้ บางทีไปทะเลาะวิวาทกับใครมา ก็อาจจะนำทรัพย์สมบัติที่มีไปว่าจ้างให้ใครไปทำร้ายหรือเข่นฆ่าคนที่เป็นคู่อริของตนเสียก็ได้
เรียกได้ว่า คนที่มักโกรธ ย่อมสร้างแต่สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ถึงแม้มีสิ่งที่เป็นประโยชน์อยู่ในครอบครอง ก็กลับนำไปใช้ในทางที่ไม่เป็นประโยชน์เสียได้
สารบัญ พุทธศาสนสุภาษิต
- อัตตวรรค หมวดตน
- อัปปมาทวรรค หมวดความไม่ประมาท
- กัมมวรรค หมวดกรรม
- กิเลสวรรค หมวดกิเลส
- โกธวรรค หมวดความโกรธ
- ขันติวรรค หมวดความอดทน
- จิตตวรรค หมวดจิต
- ชยวรรค หมวดความชนะ
- ทานวรรค หมวดทาน
- ทุกขวรรค หมวดทุกข์
- ธัมมวรรค หมวดธรรม
- ปกิณกวรรค หมวดเบ็ดเตล็ด
- ปัญญาวรรค หมวดปัญญา
- ปมาทวรรค หมวดความประมาท
- ปาปวรรค หมวดบาป
- ปุคคลวรรค หมวดบุคคล
- ปุญญวรรค หมวดบุญ
- มัจจุวรรค หมวดความตาย
- มิตตวรรค หมวดมิตร
- ยาจนาวรรค หมวดการขอ
- ราชวรรค หมวดพระราชา
- วาจาวรรค หมวดวาจา
- วิริยวรรค หมวดความเพียร
- เวรวรรค หมวดเวร
- สัจจวรรค หมวดความสัตย์
- สติวรรค หมวดสติ
- สัทธาวรรค หมวดศรัทธา
- สันตุฏฐิวรรค หมวดสันโดษ
- สมณวรรค หมวดสมณะ
- สามัคคีวรรค หมวดสามัคคี
- สีลวรรค หมวดศีล
- สุขวรรค หมวดความสุข
- เสวนาวรรค หมวดการคบหา