โภคา สนฺนิจยํ ยนฺติ วมฺมิโก วูปจียติ “โภคทรัพย์ของผู้ครองเรือนดี ย่อมถึงความพอกพูน เหมือนจอมปลวกกำลังก่อขึ้น”

โภคา สนฺนิจยํ ยนฺติ วมฺมิโก วูปจียติ.

[คำอ่าน : โพ-คา, สัน-นิ-จะ-ยัง, ยัน-ติ, วำ-มิ-โก, วู-ปะ-จี-ยะ-ติ]

“โภคทรัพย์ของผู้ครองเรือนดี ย่อมถึงความพอกพูน เหมือนจอมปลวกกำลังก่อขึ้น”

(ที.ปาฏิ. ๑๑/๒๐๒)

ผู้ครองเรือน ก็คือ ฆราวาสทั่ว ๆ ไป ที่ไม่ได้เป็นบรรพิชิต เรียกว่า ผู้ครองเรือน คือผู้ที่ต้องบริหารครอบครัว ต้องทำมาหาเลี้ยงชีพ เพื่อประคับประคองชีวิตให้อยู่รอด ต้องดูแลรับผิดชอบบุคคลทั้งหลายในครอบครัว หรือผู้อยู่ภายใต้การปกครองของตน เป็นต้น

ผู้ครองเรือนที่มีความขยัน ครองเรือนด้วยดี คือขยันทำมาหากิน ขยันทำงาน หารายได้มาจุนเจือครอบครัว งานหนักก็เอา งานเบาก็สู้ ไม่เกียจคร้าน ย่อมจะสามารถหาทรัพย์มาจุนเจือครอบครัวได้

ผู้ที่มีความขยันอดทนดังที่กล่าวมา ค่อย ๆ หาทรัพย์และสะสมทีละน้อย ย่อมจะกลายเป็นผู้มีทรัพย์มากได้ในที่สุด เหมือนปลวกที่คาบดินมาก่อเป็นจอมปลวก คาบมาทีละน้อย ทำไปทีละน้อย ก็กลายเป็นจอมปลวกใหญ่ได้ เพราะความขยัน

ดังนั้น ผู้ครองเรือนทั้งหลาย ไม่ควรเกียจคร้านในการทำงาน ควรขยันขันแข็ง หนักเอาเบาสู้ ไม่เกี่ยงงาน ไม่ละทิ้งหน้าที่ จึงจะสามารถครองเรือนให้ดีได้