โลโกปตฺถมฺภิกา เมตฺตา.
[คำอ่าน : โล-โก-ปัด-ถัม-พิ-กา, เมด-ตา]
“เมตตาเป็นเครื่องค้ำจุนโลก”
(ว.ว.)
เมตตา คือ ความรักความปรารถนาดีต่อกัน ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน ความปรารถนาให้คนอื่นมีความสุข เมตตานี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นธรรมที่ค้ำจุนโลกให้ร่มเย็นเป็นสุข
เมื่อบุคคลทั้งหลายมีเมตตาต่อกัน ปรารถนาให้กันและกันมีความสุข คนทั้งหลายก็จะไม่เบียดเบียนกัน ไม่จองเวรกัน ไม่จองล้างจองผลาญกัน อยู่ร่วมกันด้วยความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
เมื่อเป็นเช่นนี้ ความสงบสุขย่อมบังเกิด คนในสังคมไหนเป็นอยู่ร่วมกันด้วยความเมตตา คนในสังคมนั้นย่อมอยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข ไม่ว่าจะเป็นสังคมเล็กระดับครอบครัว และสังคมใหญ่ระดับจังหวัด ประเทศ หรือระดับโลกก็ตาม
ดังนั้น พุทธศาสนิกชนทั้งหลาย พึงฝึกตนให้มีความเมตตาให้มาก ฝึกเจริญเมตตาให้มาก เมื่อคนทั้งหลายต่างคนต่างมีเมตตาต่อกัน การข่มเหงกันก็จะไม่มี การเบียดเบียนรบราฆ่าฟันกันก็จะไม่มี ก็จะสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข
