อรติ โลกนาสิกา.
[คำอ่าน : อะ-ระ-ติ, โล-กะ-นา-สิ-กา]
“ความริษยา เป็นเหตุทำให้โลกฉิบหาย”
(ว.ว.)
ความริษยา คือ ความรู้สึกไม่พอใจหรือกระวนกระวายใจในเมื่อเห็นคนอื่นได้ดีมีความสุข ความเดือดร้อนใจในเมื่อเห็นคนอื่นมีความสุข เป็นสิ่งที่ควรกำจัดออกจากใจ
ธรรมชาติของคนที่มีความริษยานั้น เห็นคนอื่นได้ดีมีความสุขกว่าตนเองไม่ได้ อยากจะให้เขาพินาศย่อยยับ อยากจะให้เขาพลาดจากความสุขนั้น
บางทีก็เลยเถิดไปถึงขั้นพยายามทำให้คนอื่นเขาต้องถึงความพินาศย่อยยับไป นี่คือความร้ายกาจของความริษยา เพราะเมื่อเกิดขึ้นกับจิตใจของผู้ใดแล้ว ย่อมทำให้ผู้นั้นกลายเป็นคนเลวไปโดยปริยาย
พึงใช้หลักมุทิตาธรรมมาใช้กำราบความริษยานี้เสียถึงจะดี เพราะเมื่อบุคคลไม่มีความริษยากัน หันมาบำเพ็ญมุทิตาธรรม พลอยยินดีในเมื่อเห็นคนอื่นได้ดีมีสุข ก็จะทำให้ไม่แก่งแย่งชิงดีกัน ทำให้สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข
