สาธุ สพฺพตฺถ สํวโร “ความสำรวมในที่ทั้งปวง เป็นดี”

สาธุ สพฺพตฺถ สํวโร.

[คำอ่าน : สา-ทุ, สับ-พัด-ถะ, สัง-วะ-โร]

“ความสำรวมในที่ทั้งปวง เป็นดี”

(สํ.ส. ๑๕/๑๐๖, ขุ.ธ. ๒๕/๖๔)

ความสำรวม คือ ความระมัดระวัง ได้แก่ ระมัดระวังในการกระทำ การพูด และการคิด โดยใช้สติสัมปชัญญะกำกับ ไม่ให้การทำ การพูด และการคิด เป็นไปในทางที่เป็นบาปอกุศล

ว่าโดยความหมาย การสำรวม ก็คือ การระวังบาปไม่ให้เกิดขึ้นนั่นเอง ตรงกับความเพียรข้อหนึ่งในสัมมัปปธาน ๔ นั่นคือ สังวรปธาน คือความเพียรระวังไม่ให้บาปเกิดขึ้น

บุคคลที่มีความสำรวมอยู่เสมอ ระวังกาย วาจา ใจ ไม่ให้ทำ พูด และคิดในทางที่เป็นบาปอกุศล ย่อมจะสามารถพาตนให้พ้นจากทางแห่งความเสื่อมได้ คือสามารถละสิ่งที่เป็นบาป เลือกทำแต่สิ่งที่เป็นบุญเป็นกุศล

เมื่อเป็นเช่นนี้ ชีวิตของเขาย่อมดำเนินไปในทางที่ดี มุ่งหน้าสู่ส่วนแห่งความสุขความเจริญในโลกนี้ เมื่อถึงคราวที่ต้องตายจากโลกนี้ไป ก็จะสามารถไปสู่สุคติภูมิได้ เพราะผลแห่งความสำรวมระวังของเขานั่นเอง