สติมโต สุเว เสยฺโย.
[คำอ่าน : สะ-ติ-มะ-โต, สุ-เว, ไส-โย]
“คนมีสติ เป็นผู้ประเสริฐทุกวัน”
(สํ.ส. 15/306)
สติ คือ ความระลึกได้ หมายถึง ความระลึกได้อยู่เสมอว่า เรากำลังทำอะไร กำลังพูดอะไร กำลังคิดอะไร หรือเราได้ทำอะไรไปบ้าง พูดอะไรไปบ้าง คิดอะไรไปบ้าง
เมื่อมีสติคือความระลึกได้อยู่เสมออย่างนี้ จะทำให้เรารู้ทันความคิด การกระทำ และคำพูด ทำให้เราสามารถฉุกคิดขึ้นได้ว่า สิ่งที่เรากำลังทำ พูด คิด อยู่นั้น ดีหรือไม่ดี มีประโยชน์หรือไร้ประโยชน์
เมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็จะสามารถละเว้นการทำ พูด คิด ที่เป็นบาป ไร้ประโยชน์ แล้วเลือกทำเฉพาะสิ่งที่ดี เป็นประโยชน์ต่อตนเองและสังคม
การกระทำของเราก็จะเป็นการกระทำที่ประเสริฐ ความคิดก็จะเป็นความคิดที่ประเสริฐ คำพูดก็จะเป็นคำพูดที่ประเสริฐ เมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็จะกลายเป็นผู้ประเสริฐขึ้นเรื่อย ๆ ตามลำดับ และสิ่งที่ประเสริฐทั้งหลายก็จะบังเกิดแก่เรา
