สติ สพฺพตฺถ ปตฺถิยา.
[คำอ่าน : สะ-ติ, สับ-พัด-ถะ, ปัด-ถิ-ยา]
“สติจำปรารถนาในที่ทั้งปวง”
(ว.ว.)
สติ คือ ความระลึกได้ เป็นธรรมที่ก่อให้เกิดความตื่นตัว ไม่ประมาท เป็นธรรมะที่ป้องกันความผิดพลาดชั้นยอด อีกทั้งยังเป็นธรรมเครื่องป้องกันบาปอีกด้วย
เมื่อบุคคลมีสติอยู่เสมอ ไม่ว่าทำอะไรก็จะไม่ประมาท ไม่หลงลืม ไม่เผลอ เมื่อเป็นเช่นนี้ สิ่งที่ทำก็ย่อมมีประสิทธิภาพ ไม่มีความเสียหายใด ๆ
สตินั้นเป็นสิ่งที่จำปรารถนาในที่ทั้งปวง คือไม่ว่าจะทำงานทางโลกหรือทางธรรม ก็จำเป็นต้องมีสติเป็นตัวควบคุมทั้งสิ้น
งานทางโลก ถ้าขาดสติเสียแล้ว ย่อมก่อให้เกิดความเสียหายผิดพลาดได้ง่าย งานก็ย่อมออกมาไม่ดี หรือไม่ประสบผลสำเร็จ
ส่วนงานทางธรรมคือการปฏิบัติกรรมฐาน ก็ยิ่งต้องการสติมากขึ้นไปอีก เพราะสตินี้แหละที่เป็นตัวควบคุมให้จิตอยู่กับปัจจุบันธรรม อันจะนำไปสู่ผลสูงสุดคือการบรรลุอริยมรรคอริยผลต่อไป
