ธมฺเม ฐิตา เย น กโรนฺติ ปาปกํ.
[คำอ่าน : ทำ-เม, ถิ-ตา, เย, นะ, กะ-โรน-ติ, ปา-ปะ-กัง]
“ผู้ตั้งอยู่ในธรรม ย่อมไม่กระทำบาป”
(องฺ.จตุกฺก. 21/25)
ผู้ตั้งอยู่ในธรรม คือผู้ประพฤติตนตามหลักธรรมคำสอนแห่งพระพุทธเจ้า เป็นผู้มีกายบริสุทธิ์ วาจาบริสุทธิ์ ใจบริสุทธิ์ ละเว้นจากการทำความชั่วทั้งปวง มุ่งกระทำแต่กรรมดีฝ่ายเดียว ไม่ยินดีในการกระทำความชั่วแม้แต่น้อย
ผู้ตั้งอยู่ในธรรมดังกล่าว ย่อมมีจิตใจยินดีแต่ในการสร้างสมอบรมคุณงามความดี หมั่นสร้างบารมีเพื่อกำจัดกิเลสตัณหา สะสมบุญกุศล มุ่งปฏิบัติตามทางพ้นทุกข์เพื่อถึงพระนิพพาน
ดังนั้น เขาจึงไม่ยินดีในการทำบาป เมื่อไม่ยินดีในการทำบาป ย่อมไม่ทำบาป เมื่อไม่ทำบาป จิตใจของเขาก็บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่เศร้าหมองด้วยบาปอกุศลใด ๆ
เมื่อเขายินดีในการสร้างคุณงามความดี ไม่ยินดีในการทำบาปอกุศลอยู่เช่นนี้ จิตใจย่อมผ่องใสไม่เศร้าหมอง เมื่อยังมีชีวิตอยู่ ย่อมประสบความสุขความเจริญ เมื่อถึงวาระสุดท้ายของชีวิต ย่อมมีสุคติเป็นที่ไปในเบื้องหน้า
