ยํ กุทฺโธ อุปโรเธติ สุกรํ วิย ทุกฺกรํ

ยํ กุทฺโธ อุปโรเธติ สุกรํ วิย ทุกฺกรํ.

[คำอ่าน : ยัง, กุด-โท, อุ-ปะ-โร-เท-ติ, สุ-กะ-รัง, วิ-ยะ, ทุก-กะ-รัง]

“ผู้โกรธจะผลาญสิ่งใด สิ่งนั้นถึงทำยากก็เหมือนทำง่าย”

(องฺ.สตฺตก. 23/99)

ธรรมดาบุคคลผู้ที่ถูกความโกรธครอบงำ มีจิตใจงุ่นง่านหงุดหงิด ย่อมคิดแต่จะทำลายเพื่อระบายอารมณ์ เช่น ทำลายข้าวของบ้าง สร้างความเสียหายอย่างอื่นบ้าง ทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า ทำทุกอย่างที่เป็นความพินาศ

คนที่ถูกความโกรธครอบงำ เมื่อจะทำอะไรเพื่อเป็นการระบายอารมณ์โกรธ ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะทำได้ยากเย็นแค่ไหน เขาก็ยังจะดันทุรังทำ ประหนึ่งว่าเป็นเรื่องง่ายฉะนั้น เพราะความโกรธ ทำใหเขาขาดสติไปชั่วขณะ

เขาย่อมจะพยายามทำสิ่งใดก็แล้วแต่ที่อยากจะทำเพื่อเป็นการระบายความโกรธ โดยไม่คำนึงถึงความเป็นไปได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ ย่อมมีความเป็นไปได้ที่จะเกิดอันตรายแก่ตัวเองได้ง่าย ๆ

ดังนั้น หากรู้ตัวว่าเป็นคนมักโกรธ พึงพยายามบำเพ็ญขันติธรรมและเมตตาธรรม อันจะเป็นตัวกำจัดความโกรธเสียให้ชำนาญ เพื่อจะใช้ขันติธรรมและเมตตาธรรมนี้ เป็นตัวบั่นทอนหรือกำจัดความโกรธ ไม่ให้มันสามารถเกิดขึ้นมาครอบงำจิตใจได้