ขโณ โว มา อุปจฺจคา.
[คำอ่าน : ขะ-โน, โว, มา, อุ-ปัด-จะ-คา]
“ขณะ อย่าล่วงท่านทั้งหลายไปเสีย”
(องฺ.อฏฺฐก. 23/231, ขุ.ธ. 25/57, ขุ.สุ. 25/389)
คำว่า “ขณะ” หมายถึง เวลา คนเราทุกคนมีเวลาในวันหนึ่ง ๆ 24 ชั่วโมง เท่ากัน แต่ว่าแต่ละคนสามารถใช้เวลาให้เกิดประโยชน์ได้ไม่เท่ากัน บางคนสร้างประโยชน์ได้มาก บางคนสร้างประโยชน์ได้น้อย
นั่นก็เป็นเพราะว่า บางคนมีปัญญา มองเห็นคุณค่าของเวลา ไม่ปล่อยให้เวลาสูญสิ้นหรือผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ ใช้เวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่าที่สุด สร้างประโยชน์ให้ได้มากที่สุด
แต่บางคนขาดปัญญา มองไม่เห็นคุณค่าของเวลา จึงปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยไร้ประโยชน์ ไม่สร้างประโยชน์อะไรเลย เป็นเรื่องที่น่าเสียดายยิ่งนัก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือการบำเพ็ญบารมี คนเราไม่มีใครรู้เลยว่าตนเองจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน ดังนั้น ควรเร่งรีบบำเพ็ญบารมี หมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา อย่าให้ขาด ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ถือว่ายังมีเวลา และควรใช้เวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่าที่สุดด้วยการบำเพ็ญบารมีให้ยิ่งยวด
