สทฺธา ทุติยา ปุริสสฺส โหติ.
[คำอ่าน : สัด-ทา, ทุ-ติ-ยา, ปุ-ริ-สัด-สะ, โห-ติ]
“ศรัทธา เป็นเพื่อนสองของคน”
(สํ.ส. 15/35, 52)
เพื่อน นับว่ามีความสำคัญมิใช่น้อยสำหรับคนหนึ่งคนที่เกิดมาบนโลกใบนี้ เพื่อน เป็นได้ทั้งผู้คอยช่วยเหลือ เป็นได้ทั้งผู้คอยชักนำบุคคลในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง
เพื่อนที่ดี หรือที่เรียกว่า กัลยาณมิตร ย่อมจะคอยช่วยเหลือเพื่อนในยามที่ตกทุกข์ได้ยาก คอยยื่นมือเข้าช่วยอย่างไม่ลังเล ในยามที่เพื่อนอับจนหนทาง เพื่อนก็ย่อมจะช่วยชี้ทางสว่างให้แก่กันได้
ศรัทธา คือความเชื่อที่ประกอบด้วยปัญญา ก็เปรียบเสมือนเพื่อนที่ดีหรือกัลยาณมิตร เพราะศรัทธานี่แหละ จะเป็นตัวที่คอยชักนำให้บุคคลประกอบคุณงามความดี ศรัทธานี่แหละ ที่จะเป็นตัวชักนำให้บุคคลประพฤติตนอยู่ในศีลธรรมอันดี
ดังนั้น บุคคลที่มีศรัทธา จึงเปรียบเสมือนมีกัลยาณมิตรคอยช่วยเหลือแนะนำ เขาย่อมจะสามารถดำเนินชีวิตไปในทิศทางที่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรมได้เพราะอาศัยศรัทธา
