สนฺโต สคฺคปรายนา.
[คำอ่าน : สัน-โต, สัก-คะ-ปะ-รา-ยะ-นา]
“สัตบุรุษ มีสวรรค์เป็นที่ไปในเบื้องหน้า”
(สํ.ส. 15/27, ขุ.ชา.ทุก. 27/64)
สัตบุรุษ หมายถึง คนดี มีศีลธรรม เป็นคนที่ทำแต่คุณงามความดี ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ ทั้งประโยชน์ในโลกนี้ ประโยชน์ในโลกหน้า และประโยชน์อย่างยิ่งคือพระนิพพาน
สัตบุรุษ เป็นผู้งดเว้นจากบาปกรรมคือกรรมชั่วช้าลามกทั้งหลายทั้งปวง หันหลังให้อบายมุขโดยสิ้นเชิง จึงได้ชื่อว่าเป็นผู้มุ่งหน้าสู่ความเจริญโดยส่วนเดียว
เมื่อเขามีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ก็ย่อมประสบแต่ความสุขความเจริญ เพราะคุณงามความดีที่เขาเองได้สร้างไว้ เมื่อแตกกายทำลายขันธ์ คือตายจากโลกนี้ไปแล้ว เขาย่อมมีสวรรค์อันเป็นสุคติภพเป็นที่ไปในเบื้องหน้า เพราะคุณงามความดีของเขานั่นเอง
นอกจากนั้น สัตบุรุษ เมื่อบำเพ็ญบารมีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป คือการเจริญวิปัสสนากรรมฐานเพื่อกระทำที่สุดแห่งทุกข์ ย่อมจะสามารถนำตนเข้าสู่มรรคาแห่งความหลุดพ้นได้โดยไม่ยากนัก จะสามารถเข้าถึงสุขที่ยิ่งกว่าสุขในสวรรค์คือพระนิพพานได้อย่างไม่ยากเย็น
