อาปทาสุ ถาโม เวทิตพฺโพ.
[คำอ่าน : อา-ปะ-ทา-สุ, ถา-โม, เว-ทิ-ตับ-โพ]
“กำลังใจพึงรู้ได้ ในคราวที่มีอันตราย”
(ขุ.อุ. 25/175)
อันตราย คือ สิ่งที่น่ากลัว สิ่งที่เป็นภัย สิ่งที่ก่อให้เกิดความเสียหายขึ้น ไม่ว่าแก่ชีวิตหรือทรัพย์สิน คนเรา ที่พูดกันว่า รักกันนักหนา เป็นห่วงกันเหลือเกิน จะเห็นได้ว่าเขาพูดจริงแค่ไหน ก็ในเมื่อมีอันตรายเกิดขึ้นนั่นเอง
คนที่รักกันจริง เป็นห่วงกันจริง เวลาตกทุกข์ได้ยาก หรือเวลาที่มีภัยอันตรายเข้ามา ย่อมไม่ทิ้งกัน ย่อมอยู่ช่วยเหลือเกื้อกูลกันให้พ้นไปจากอันตรายนั้น ๆ ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายต้องเผชิญปัญหาตามลำพัง
ส่วนคนที่ไม่ได้รักกันจริง เมื่อถึงคราวที่มีอันตรายดังกล่าว ย่อมหายหน้าไป หรือหนีห่างออกไป ไม่อยู่เคียงข้าง ไม่คอยช่วยเหลือ ไม่ทำให้เห็นถึงความรักความห่วงใยดังเช่นที่ได้พูดเอาไว้
คนเราจะรู้ใจกัน ว่ามีความรักความจริงใจต่อเราแค่ไหน ก็ในยามที่มีภัยอันตรายนี่เอง
