รกฺเขยฺย อตฺตโน สาธุํ ลวณํ โลณตํ ยถา “พึงรักษาความดีของตนไว้ เหมือนเกลือรักษาความเค็ม”

รกฺเขยฺย อตฺตโน สาธุํ ลวณํ โลณตํ ยถา.

[คำอ่าน : รัก-ไข-ยะ, อัด-ตะ-โน, สา-ทุง, ละ-วะ-นัง, โล-นะ-ตัง, ยะ-ถา]

“พึงรักษาความดีของตนไว้ เหมือนเกลือรักษาความเค็ม”

(ส.ส.)

การทำความดี ก็เหมือนการพายเรือทวนกระแสน้ำ ย่อมทำได้ด้วยความยากลำบาก ส่วนการทำความชั่ว เปรียบเหมือนการพายเรือตามกระแสน้ำ ย่อมสามารถทำได้โดยง่าย เพราะไม่ต้องใช้ความพยายามนัก แค่ปล่อยให้กระแสน้ำพัดไปก็ได้แล้ว

คนเราเมื่อทำความดีมาพอสมควร แต่หากถึงช่วงเวลาหนึ่งเผลอไปทำความชั่วเข้า ย่อมกลายเป็นคนชั่วไปในทันที ความดีที่เคยทำมาจะถูกมองข้าม เพราะคนจะมองเฉพาะการทำชั่วครั้งนั้นแล้วก่นด่าเขาสารพัด

ดังนั้น จึงเป็นการสำคัญยิ่งที่คนเราควรจะรักษาความดีไว้ให้คงที่ ไม่ให้ลดน้อยถอยลง และพยายามทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ถึงแม้จะดีกว่าเดิมไม่ได้ ก็ไม่ควรให้ความดีลดลง ให้ทำตัวให้เหมือนเกลือ ที่ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ยังมีรสเค็มเหมือนเดิม

มนุษย์เราก็เช่นกัน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เวลาใด ก็อย่าให้ความดีต้องเสื่อมสูญเลย พึงรักษาความดีของตนเท่าที่มีอยู่อย่าให้ลดน้อยถอยลง นอกจากนั้นก็หมั่นเพิ่มพูนความดีให้มากขึ้น ด้วยการหมั่นสร้างคุณงามความดี หมั่นป้องกันความชั่วไม่ให้เกิดขึ้น และหมั่นกำจัดความชั่วที่มีอยู่ในจิตใจตนให้หมดไป จึงจะได้ประโยชน์จากการมีชีวิตอยู่