พฺรหฺมาติ มาตาปิตโร “มารดาบิดา ท่านว่าเป็นพรหม (ของบุตร)”

พฺรหฺมาติ มาตาปิตโร.

[คำอ่าน : พรำ-มา-ติ, มา-ตา-ปิ-ตะ-โร]

“มารดาบิดา ท่านว่าเป็นพรหม (ของบุตร)”

(องฺ.ติก. ๒๐/๑๖๘, องฺ.จตุกฺก. ๒๑/๙๒, ขุ.อิติ. ๒๕/๓๑๔)

คำว่า พรหม หมายถึง ผู้ที่มีพรหมวิหารธรรมทั้ง ๔ ประการ คือ เมตตา ปรารถนาให้ผู้อื่นเป็นสุข กรุณา ยินดีช่วยเหลือเกื้อกูลคนอื่น มุทิตา พลอยยินดีเมื่อคนอื่นได้ดี อุเบกขา การวางใจเป็นกลาง ๆ

มารดาบิดาหรือพ่อแม่ ท่านจัดว่าเป็นพรหมของบุตร เพราะพ่อกับแม่นั้น มีความเมตตารักใคร่ในบุตร ปรารถนาความสุขความเจริญแก่บุตรอยู่เสมอ มีกรุณา ค่อยช่วยเหลือเกื้อกูลให้บุตรพ้นทุกข์ ในยามที่บุตรต้องประสบกับปัญหาต่าง ๆ

มีมุทิตา พลอยยินดีในเมื่อบุตรของตนได้ดีมีสุข ประสบความสำเร็จในชีวิต และมีอุเบกขา คือการวางใจเป็นกลาง ๆ ไม่ยุ่งเกี่ยว ในเมื่อบุตรมีเหย้าเรือนเป็นของตัวเอง

เพราะบิดามารดามีคุณธรรมทั้ง ๔ ประการนี้ ท่านจึงจัดว่า เป็นพรหมของบุตร เป็นผู้ที่บุตรควรนับถือบูชา