นตฺถิ พาเล สหายตา.
[คำอ่าน : นัด-ถิ, พา-เล, สะ-หา-ยะ-ตา]
“ความเป็นสหาย ไม่มีในคนพาล”
(วิ.มหา. 5/336, ม.อุ. 14/279, ขุ.ธ. 25/23, 59)
สหาย คือ ผู้ที่ร่วมใจกัน ไปไหนไปด้วยกัน ร่วมสุขร่วมทุกข์กัน มีความรักความจริงใจและความปราถนาดีให้กัน ชักชวนกันในทางที่ดีมีประโยชน์
ดังนั้น ความเป็นสหายจึงหาไม่ได้ในเหล่าคนพาล เพราะคนพาลเป็นคนที่ไม่มีความจริงใจให้ใคร คบคนก็เพื่อหวังผลประโยชน์เท่านั้น คบแล้วมีแต่ชักชวนไปในทางที่เสียหาย
ดังนั้น หากจะเลือกคบคน พึงเลือกคบเฉพาะคนที่เป็นบัณฑิตคือคนดีเท่านั้น ไม่ควรเลือกคบคนที่เป็นคนพาลเลย เพราะคนพาลจะนำความฉิบหายเดือดร้อนมาให้เราได้มิใช่น้อย
