ปาปานํ อกรณํ สุขํ “การไม่ทำบาป นำความสุขมาให้”

ปาปานํ อกรณํ สุขํ.

[คำอ่าน : ปา-ปา-นัง, อะ-กะ-ระ-นัง, สุ-ขัง]

“การไม่ทำบาป นำความสุขมาให้”

(ขุ.ธ. ๒๕/๕๙)

บาป คือ การกระทำความชั่ว ทางกาย ทางวาจา และทางใจ ได้แก่ ทุจริต ทั้ง ๓ ประการ คือ กายทุจริต วจีทุจริต และมโนทุจริต เป็นสภาพที่ทำให้จิตตกต่ำ และพาให้จิตทำกรรมต่ำ ๆ ทั้งหลายอันชั่วช้าลามก

บาปนั้นมีผลเผ็ดร้อน คือทำให้ผู้กระทำต้องตกอยู่ในความทุกข์ ความเดือดร้อนทั้งกายและใจ อันเป็นผลที่เกิดจากการทำบาปนั่นเอง และเมื่อถึงคราวที่ต้องละจากโลกนี้ไป บาปนั้นก็ยังตามให้ผลโดยการนำไปสู่ภพภูมิที่ต่ำ เช่น นรก เปรต อสุรกาย หรือกำเนิดแห่งสัตว์ดิรัจฉาน เป็นต้น ตามอำนาจของบาปนั้น ๆ

เมื่อบาปเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ความฉิบหายเช่นนี้ การไม่ทำบาป จึงเป็นการหันหลังให้ความทุกข์ความฉิบหายไปโดยปริยาย เพราะเมื่อไม่ก่อเหตุ ผลก็ย่อมไม่เกิด คือเมื่อไม่ทำบาปอันเป็นเหตุแห่งทุกข์ ความทุกข์ที่จะเกิดจากบาปนั้นย่อมไม่มี

ดังนั้น บัณฑิตชนจึงไม่พากันสร้างบาปอกุศล แต่ยินดีในการสร้างบุญกุศลอันเป็นทางแห่งความสุขความเจริญเท่านั้น