ทุกฺโข ปาปสฺส อุจฺจโย.
[คำอ่าน : ทุก-โข, ปา-ปัด-สะ, อุด-จะ-โย]
“ความสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้”
(ขุ.ธ. 25/30)
บาป คือ ความประพฤติชั่วทางกาย วาจา ใจ ที่เรียกว่า ทุจริต นั่นเอง ความประพฤติชั่วดังกล่าว จะเป็นผลให้เกิดความฉิบหายเดือดร้อนแก่ผู้กระทำ ทำให้สภาพจิตตกต่ำ ทำให้ชีวิตตกต่ำ
บาปมีผลในทางที่ชั่วดังที่กล่าวมา ดังนั้น ผู้ที่สะสมบาป คือทำบาปบ่อย ๆ ย่อมเป็นการสะสมความชั่วให้มีขึ้นเกิดขึ้นในตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งทำบาปมาก บาปยิ่งพอกพูน และบาปยิ่งพอกพูนเท่าไหร่ ความฉิบหายเดือดร้อนอันจะเกิดจากบาปนั้น ก็ยิ่งพอกพูนมากขึ้นเท่ากัน
เมื่อบาปมีมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อถึงคราวที่บาปทั้งหลายที่เคยทำมาก่อตัวมากขึ้นจนมีกำลังแรงพอที่จะให้ผล บาปนั้นย่อมจะให้ผลในทางที่จะทำให้บุคคลนั้นต้องประสบกับความฉิบหายเดือดร้อน ทั้งในโลกนี้และโลกหน้าอย่างหลีกเลี่ยงมิได้
ดังนั้น ท่านจึงกล่าวว่า การสั่งสมบาปนำทุกข์มาให้ เมื่อรู้ดังนี้แล้ว อย่าพากันทำบาปเลย เร่งสร้างบุญกุศลเอาไว้จะดีกว่า เพราะบุญกุศล จะเป็นสิ่งที่นำความสุขความเจริญมาให้แก่ผู้กระทำ ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ประเสริฐกว่าบาปเป็นไหน ๆ
